تاثیر تنش خشکی بر رشد گیاهان و کارایی جذب مواد مغذی

تنش خشکی، یکی از مهم ترین عوامل محدود کننده رشد گیاهان و تولید محصولات زراعی در اسکان های مانع اسکن است. این تنش با کاهش دیاکسید کربن و بسته شدن روزنه ها، فعالیت فتوسنتزی را متاثر کرده و به کاهش تولید زیست جومنت منجر می شود. در این شرایط، اکسیژناسیون گیاه دچار کاهش عملکرد گیاهی و جذب مواد مغذی، به ویژه فسفر و تاسیس، محدود می گردد. تنش خشکی همچنین باعث اختلال در نسبت های ذرایی و کاهش رشد کلی گیاه می شود. مدیریت تنش خشکی با استفاده از روش هایی مانند بیوتکنولوژی گیاهان مقاوم، تنظیم آبیاری، کاربرد مولچ، و استفاده از کودهای تقویتی، راهکاری موثر برای کاهش اثرات این تنش در محیط های نشکن داده اند که شدت و مدت زمان تنش و نوع گیاه، بر تاثیرات خشکی و تاسیس های گیاهی بر آن نقش مهمی دارند. در نتیجه، توسعه راهبردهای مدیریت پایدار منابع آب و خاک، برای تولید پایدار و مقابله با اثرات خشکسالی ضروری است.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، جذب مواد مغذی ، عملکرد گیاه ، اکسیژناسیون