نقش تغییرات آب و هوایی بر اکولوژی فصلی حشرات پارازیتوئید و مهار زیستی

تغییرات جهانی آب و هوا و به تبع آن، تغییرات در شرایط زمستان ممکن است الگوهای فنولوژی فصلی موجودات را مختل کرده، همزمانی گونه های به شدت در تعامل را تغییر داده و به نتایج غیرقابل پیشبینی در مقیاسهای اکولوژیکی منجر شود. انگلها تقریبا در هر شبکه غذایی حضور دارند و تعاملات آنها با میزبانها به عملکرد اکوسیستم کمک زیادی میکند. در بین سطوح باالی تغذیهای اکوسیستمهای خشکی، پارازیتوئیدهای حشرات اجزای کلیدی از نظر عملکرد و غنای گونهای هستند. پارازیتوئیدها به شیوههای مشابه سایر حشرات، به تغییرات اقلیمی پاسخ میدهند، اما رابطهی نزدیک آنها با میزبانهایشان و چرخهی زندگی خاص آنها – که بین اشکال پارازیتی و زندگی آزاد متغیر است – پارازیتوئیدها را به موارد خاصی تبدیل کرده است. این مرور به بررسی سناریوهای مختلف برای تکامل اکولوژی فصلی حشرات پارازیتوئید با بررسی نتایج پیشبینی شده از تغییرات اقلیمی میپردازد. توانایی حشرات برای سازگاری با شرایط جدید محیطی، چه از طریق انعطاف و چه از طریق تکامل ژنتیکی، مورد تاکید قرار گرفته است. آنها ممکن است بی اندیاپوز را کاهش داده، با نشانههای در حال تغییر برای آغاز یا پایان دیاپوز سازگار شوند یا تعداد نسل خود را افزایش دهند. در هر صورت، واکنشهای پارازیتوئیدها به شدت تحت تاثیر واکنش میزبانهایشان قرار خواهد گرفت. تغییرات در اکولوژی فصلی پارازیتوئیدها ممکن است پیامدهایی بر همزمانی میزبان-پارازیتوئید، چرخههای جمعیتی، عملکرد شبکه غذایی و خدمات اکوسیستمی مانند مهار زیستی آفات داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، شبکهی غذایی ، تعامل پارازیتوئید- میزبان ، دیاپوز