بررسی نقش مغز در تعیین شخصیت انسان

حوادث غیر منتظره همچون زلزله سبب شیوع اختلالات روانی، شخصیتی و رفتاری شده و بر سیستم مغزی-رفتاری افراد تاثیرگذار است لذا نیاز به پژوهش در این زمینه ضروری می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سیستم های مغزی-رفتاری در پیش بینی سه بخشی سایکوپاتی برروی افراد زلزله زده و دور از زلزله بود. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی هم بستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی افراد ساکن در شهر ثالث باباجانی می باشد که جمعیت شهر ۱۴۰۰۰ نفر که با استفاده از جدول مورگان ۳۵۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، از این تعداد ۲۰۰ نفر زلزله زده و ۱۵۰ نفر دور از زلزله بودند. شرکت کنندگان از طریق پرسشنامه مقیاس سه بخشی سایکوپاتی پاتریک و همکاران (۲۰۱۰)، پرسشنامه خودسنجی سایکوپاتی لونسون (۱۹۹۵) و پرسشنامه سیستم مغزی-رفتاری کارور و وایت (۱۹۹۴) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی نشان داد متغیرهای سیستم مغزی-رفتاری برای افراد زلزله زده ۳۰.۳ درصد و برای افراد دور از زلزله ۱۳.۰ درصد واریانس را پیش بینی می کنند. تحلیل واریانس به دست آمده در افراد زلزله زده برای متغیرهای تهور، پستی و بازداری معنادار است (۰.۰۵ < P). همچنین ضریب همبستگی به دست آمده در افراد دور از زلزله برای سیستم بازداری رفتار، معنادار است (۰.۰۵ < P) اما برای سیستم فعال سازی رفتار معنادار نمی باشد (۰.۰۵ < P). میزان همبستگی بین بازداری و سیستم مغزی-رفتاری افراد زلزله زده و دور از زلزله به ترتیب برابر با ۰.۵۵۰ و ۰.۳۶۱ بود که در سطح ۰.۰۵ معنادار بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان دادند در افراد زلزله زده سیستم مغزی-رفتاری بر ابعاد سایکوپاتی آن ها تاثیرگذار بوده و با متغیرهای تهور، پستی و بازداری رابطه معنادار دارد. همچنین مولفه های سایکوپاتی سبب اضطراب، پاسخدهی هیجانی، ترس، و بازداری رفتاری در افراد زلزله زده می شود که سیستم مغزی-رفتاری آنان را تحت تاثیر قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

سایکوپاتی ، سیستم های مغزی رفتاری ، افراد زلزله زده