نیازسنجی آموزشی در شهرداری ها: رویکردی مبتنی بر علوم اجتماعی و روانشناسی سازمانی

نیازسنجی آموزشی در شهرداری ها عاملی کلیدی در ارتقای عملکرد کارکنان و بهبود کیفیت خدمات شهری است. این پژوهش با رویکردی مبتنی بر علوم اجتماعی و روانشناسی سازمانی، چالش ها و فرصت های نیازسنجی آموزشی در شهرداری های ایران را مورد بررسی قرار داده است. یافته ها نشان می دهد که نبود چارچوب های استاندارد، عدم همسویی برنامه های آموزشی با نیازهای واقعی کارکنان، ضعف در ارزیابی اثربخشی آموزش ها و مقاومت سازمانی از مهم ترین موانع در این حوزه محسوب می شوند. از سوی دیگر، بهره گیری از مدل های علمی مانند DACUM و AHP، توسعه بسترهای یادگیری الکترونیکی، تدوین سیاست های آموزشی هماهنگ با نیازهای شهری و ایجاد انگیزه در کارکنان، فرصت هایی برای بهبود فرآیند نیازسنجی آموزشی فراهم می کند. نتایج این پژوهش بر ضرورت طراحی یک رویکرد جامع تاکید دارد که علاوه بر تحلیل مهارت های شغلی، عوامل سازمانی، اجتماعی و روانشناختی را نیز در نظر بگیرد. این امر می تواند به افزایش کارایی کارکنان شهرداری، بهینه سازی منابع آموزشی و ارتقای سطح رضایت شهروندان از خدمات شهری منجر شود.

کلیدواژه ها:

نیازسنجی آموزشی ، شهرداری ها ، علوم اجتماعی ، روانشناسی سازمانی ، توسعه منابع انسانی.