تاثیر روشهای آموزش تعاملی بر مشارکت کلاسی و توسعه مهارت های ارتباطی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روشهای آموزش تعاملی بر مشارکت کلاسی و مهارت های ارتباطی دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی در مدارس شهر تهران بود. نمونه پژوهش شامل ۶۰ (۳۰ نفر گروه آزمایش و ۳۰ نفر گروه گواه) انتخاب شد. روش نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای بود. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تجدیدنظرشده مشارکت فعال در مدرسه (وانگ و همکاران، ۲۰۱۱) و پرسشنامه مهارت های ارتباطی کوئین دام (۲۰۰۴) استفاده شد. همچنین، پروتکل آموزش تعاملی محقق ساخته برای گروه آزمایش به کار گرفته شد. داده ها بر اساس روشهای آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش های تعاملی تاثیر معناداری بر افزایش مشارکت کلاسی و مهارت های ارتباطی در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه داشتند (p≤۰.۰۱). بر اساسی افته ها، می توان نتیجه گرفت که استفاده از روشهای آموزش تعاملی می تواند در بهبود مشارکت کلاسی و مهارت های ارتباطی دانش آموزان موثر باشد و این روشها می توانند به عنوان یک ابزار موثر در فرآیند یادگیری در کلاسهای درس مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

آموزش تعاملی ، مشارکت کلاسی ، مهارت های ارتباطی ، دانش آموزان