آموزش معکوس و تاثیر آن بر تعامل دانش آموزان

آموزش معکوس یکی از رویکردهای نوین آموزشی است که در آن فرآیند یادگیری به طور عمده از طریق منابع دیجیتال و محتوای آنلاین در خارج از کلاس درس صورت می گیرد و زمان کلاسی به تعامل و فعالیت های عملی و گروهی اختصاص می یابد. این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش معکوس بر تعامل دانش آموزان در سه بعد مختلف: تعامل با معلم، تعامل با محتوا و تعامل با هم کلاسی ها پرداخته است. برای انجام این تحقیق از روش ترکیبی (کمی و کیفی) استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان و معلمان مدارس پایه ابتدایی است و از ابزارهای پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده برای جمع آوری داده ها بهره گرفته شده است. نتایج نشان داد که آموزش معکوس به طور معناداری تعاملات دانش آموزان را با معلمان و هم کلاسی ها افزایش داده و موجب بهبود تعامل با محتوای درسی نیز شده است. به ویژه، دانش آموزان از طریق فعالیت های گروهی بیشتر با یکدیگر همکاری کردند و معلمان توانستند بازخوردهای شخصی تری به دانش آموزان ارائه دهند. همچنین، این پژوهش چالش هایی مانند دسترسی نابرابر به فناوری و نیاز به آموزش های بیشتر برای معلمان را شناسایی کرد. در نهایت، پیشنهادهایی برای بهبود اجرای این روش آموزشی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

آموزش معکوس ، تعامل دانش آموزان ، یادگیری فعال ، فناوری آموزشی ، آموزش آنلاین ، معلم ، محتوا ، آموزش گروهی