بررسی وجهیت در الیه نحوی رمان جای خالی سلوچ

وجهیت به عنوان مبحثی نحوی-معنایی گویای نگرش گوینده نسبت به موضوعی است که بیان می شود و عموما در قالب وجهیت در فعل، وجهیت در قید و وجهیت در صفت نمایان می شود. بهره گیری درست محمود دولت آبادی از عنصر وجهیت در تمام سطوح رمان جای خالی سلوچ باعث شده تا این اثر جزء برجسته ترین رمانهای اجتماعی معاصر ایران قلمداد شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی وجهیت در رمان جای خالی سلوچ است و به شیوه ی توصیفی-تحلیلی صورت گرفته است. نتایج حاصل، نشان می دهد که در حوزه ی افعال نویسنده به خوبی توانسته است رخدادهایی را که قطعی هستند با به کارگیری افعال مناسب انعکاس دهد. در فعل های امری، مفهوم فعل امر به کار گرفته شده چون التماس، تحکم، غرور، نفرت، تحقیر، هشدار و... گویای طبقه ی اجتماعی افراد است. در حوزه ی وجهیت در صفت نیز، صفت های به کار گرفته شده نشاندهنده ی شخصیت های داستان هستند. در حوزه وجهیت در قید نیز نویسنده از قیدهای زمان، مکان، نفی، ترتیب و تدریج، تشبیه ساز، کیفیت و حالت بهره برده است.

کلیدواژه ها:

رمان ، جای خالی سلوچ ، مدالیته ، وجهیت در فعل ، وجهیت در قید ، وجهیت در صفت