عدالت آموزشی و دسترسی برابر به آموزش با کیفیت در آموزش و پرورش

عدالت آموزشی به معنای فراهم آوری فرصت های برابر و دسترسی همگانی به آموزش با کیفیت، یکی از اساسی ترین مباحث در نظام های آموزشی مدرن است. این پژوهش به بررسی عواملی می پردازد که سبب نابرابری در دسترسی به آموزش با کیفیت می شوند؛ از جمله تاثیرات اقتصادی، جغرافیایی و فرهنگی. عواملی مانند فقر، دسترسی نابرابر به فناوری، و موقعیت جغرافیایی می توانند به شکاف های عمیقی در نظام آموزشی منجر شوند، به ویژه در مناطق روستایی و محروم. در کنار این عوامل، مسئله فناوری و نقش آن در بهبود دسترسی به آموزش نیز تحلیل می شود؛ به ویژه در دوران پس از همه گیری کرونا که آموزش آنلاین نقش پررنگ تری یافته است. با این حال، نابرابری دیجیتالی نیز مسئله ای تازه ایجاد کرده که دسترسی همگان به امکانات آموزشی آنلاین را با مشکل مواجه کرده است. این مقاله همچنین به بررسی نقش سیاست های دولتی و راهکارهای نوین مانند یادگیری ترکیبی و برنامه های حمایتی می پردازد که می توانند به کاهش نابرابری ها کمک کنند. در پایان، پیشنهادهایی برای ایجاد بستری عادلانه تر و جامع تر در نظام آموزشی ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، شکاف دیجیتالی ، آموزش آنلاین ، مناطق محروم ، یادگیری ترکیبی