بررسی عوامل موثر در گرایش دانش آموزان دختر به برنامه های امور تربیتی و پرورشی

امروزه مدرسه از مهمترین نهادهای اجتماعی است که در مقایسه با دیگر فعالیت ها از اولویت خاصی برخوردار است. امروزه اندیشمندان و جامعه شناسان به اهمیت بیشتر پرورش و تربیت نسبت به آموزش معترف بوده و عقیده دارند که مدرسه استعداد به سازندگی و نوسازی در تمام سطوح را دارد. تربیت جریانی است که از آغاز زندگی در خانواده شروع می شود و تا واپسین دم حیات ادامه می یابد. تربیت در خانه پایه گذاری می شود و در مدرسه ادامه می یابد از این رو وظیفه سنگینی بر دوش مربیان و مسئولان مدرسه قرار می دهند. تربیت به معنای رشد دادن، عملی الهی و معنوی است. هر جامعه برای بقای و تداوم حیات خود، ناگزیر به رفع برخی نیازهای اساسی نظیر نیازهای اقتصادی، زاد و ولد، آموزش و پرورش و ایجاد نظم و امنیت عمومی بوده است. بنابراین در جهت رفع این نیازها به تدریج نهادهایی نظیر خانواده، آموزش و پرورش و... ایجاد شده اند. از بین نهادهای اجتماعی نهاد آموزش و پرورش قدمتی چند هزار ساله دارد. بنایراین آموزش و پرورش به عنوان مهمترین نهاد اجتماعی برآمده از متن جامعه و در عین حال سازنده و تکامل دهنده آن است و تاثیر آن در پیشرفت جامعه، امری کامال محسوس است. آموزش و پرورش، مسوولیت های بزرگی برای تحقق اهداف فردی و اجتماعی برعهده گرفته است و به عنوان بهترین فرصت برای شکوفاسازی استعدادهای انسانی مطرح و موردنظر متخصصین و دست اندرکاران تعلیم و تربیت بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، مربیان مدرسه ، شکوفاسازی استعدادهای انسانی ، نهادهای اجتماعی ، پرورش و تربیت