آموزان دانش مهارت ارتقای و آموزشی فرآیند در خودآموز یادگیری تاثیر

یادگیری خودآموز یکی از رویکردهای نوین و موثر در فرآیند آموزشی است که به دانش آموزان اجازه می دهد به صورت مستقل و بر اساس نیازها و عالیق خود یاد بگیرند. این مقاله به بررسی تاثیر روش های طراحی آموزشی که دانش آموزان را به یادگیری خودآموز تشویق می کنند و تاثیرات آن بر یادگیری و پایداری دانش آموزان در زمینه هوش های چندگانه می پردازد. با توجه به نظریه هوش های چندگانه هاوارد گاردنر، این تحقیق به دنبال شناسایی و تحلیل این است که چگونه رویکرد یادگیری خودآموز می تواند به دانش آموزان در توسعه مهارت ها، بهبود عملکرد تحصیلی، و افزایش انگیزه یادگیری کمک کند. در این پژوهش، نتایج به دست آمده از تحلیل مقالات و منابع گوناگون در زمینه یادگیری خودآموز و هوش های چندگانه مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهند که یادگیری خودآموز می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان منجر شود و همچنین بر تعاملات اجتماعی، مهارت های عاطفی، و حس خودکارآمدی آنان تاثیر مثبت بگذارد. علاوه بر این، مشاهده شده است که رویکرد یادگیری خودآموز می تواند اضطراب تحصیلی را کاهش دهد و حس کنترل و استقلال را در یادگیرندگان تقویت کند. این مقاله بر این مبنا تاکید دارد که با طراحی محیط های یادگیری که به دانش آموزان امکان انتخاب و تصمیم گیری می دهد، می توان به رشد پایداری و دوام یادگیری آنان کمک کرد. همچنین، طراحی فعالیت ها و منابع متنوع متناسب با هوش های مختلف، می تواند

کلیدواژه ها:

یادگیری خودآموز ، هوش های چندگانه ، تحصیلی ، توسعه مهارت ها ، انگیزه یادگیری ، تحلیل مقالات ، تعاملات اجتماعی ، مهارت های عاطفی ، حس خودکارآمدی ، اضطراب تحصیلی ، حس کنترل ، استقلال ، طراحی محیط های یادگیری ، انتخاب و تصمیم گیری ، رشد پایداری ، دوام یادگیری ، طراحی فعالیت ها ، منابع متنوع