رابطه ذهن آگاهی بر عزت نفس و بهبود رابطه والد فرزند

هدف و مسئله مورد بررسی در این پژوهش بررسی رابطه ذهن آگاهی بر عزت نفس و بهبود رابطه والد و فرزند است و نقش اساسی در پدید آیی ویژگی های فردی و اجتماعی وی دارد، در این میان نقش محوری پدر و مادر در شکلگیری این خصوصیات غیرقابل انکار است در میان اعضای خانواده، مادر اولین کسی است که نوزاد با او ارتباط دارد، بنابراین مهم ترین نقش را در پرورش ویژگی های روانی و عاطفی کودک دارد. روش تحقیق این پژوهش بر اساس روش جمع آوری و گزارش اطلاعات، توصیفی، کتابخانه ای و بر اساس روش تحلیل توصیفی است. بر اساس فرضیه اصلی در این زمینه ذهن آگاهی می تواند باعث افزایش عزت نفس و بهبود رابطه والد فرزند شود. نتایج پژوهش حاضر تایید می کند که آموزش ذهن آگاهی منجر به عزت نفس و بهبود رابطه والد و فرزند می شود، زیرا ذهن آگاهی به عنوان یک احساس بدون قضاوت و متعادل از آگاهی تعریف شده است که واضح دیدن و پذیرش هیجانات و پدیده های فیزیکی، همان طور که اتفاق می افتند، کمک خواهد کرد تا از وقوع موقعیت هایی که باعث کاهش عزت نفس و عدم تعامل والد و فرزند جلوگیری شود. بر اساس نتایج پژوهش پیشنهاد می گردد به منظور کنترل بهتر روابط والد فرزند از ذهن آگاهی استفاده شود، زیرا بر پیشرفت تحصیلی و ناگویی هیجانی دانش آموزان تاثیر مثبت خواهد داشت، به طوری که سبب افزایش پیشرفت تحصیلی و کاهش ناگویی هیجانی در دانش آموزان شود. پس روش های مهارت ذهن آگاهی به منظور افزایش عزت نفس و بهبود رابطه والد فرزند باید در خانواده و مدارس آموزش داده شود.

کلیدواژه ها:

روان شناسی ، نظریه ، ذهن آگاهی ، عزت نفس ، بهبود رابطه والد فرزند