بررسی شیوه های نوین دعوت به نماز در دانش آموزان ابتدایی و مقایسه آن با شیوه های سنتی

هدف این تحقیق بررسی شیوه های نوین و سنتی دعوت به نماز در دانش آموزان مقطع ابتدایی و مقایسه تاثیرات آن ها بر رشد فردی، اجتماعی و معنوی دانش آموزان است. نماز به عنوان یک واجب دینی در اسلام، علاوه بر تاثیرات روحی و روانی، نقش مهمی در تربیت دینی و اجتماعی دانش آموزان ایفا می کند. در این تحقیق، شیوه های سنتی شامل نماز جماعت و تاکید بر انجام نماز به طور جمعی و با تاسیس قواعد مشخص و الزامی، و شیوه های نوین شامل استفاده از فناوری های مدرن، برنامه های آموزشی آنلاین و فعالیت های گروهی از طریق شبکه های اجتماعی و اپلیکیشن های دینی به طور مستقل و به عنوان تجربه ای معنوی معرفی می شوند. این تحقیق با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه ها، مصاحبه ها و مشاهدات در مدارس ابتدایی، به تجزیه و تحلیل تاثیرات این شیوه ها بر دانش آموزان پرداخته است. نتایج تحقیق نشان داد که شیوه های سنتی دعوت به نماز، اگرچه موجب تقویت حس جمع گرایی، انضباط و نظم در بین دانش آموزان می شود، اما به دلیل اجباری بودن، ممکن است علاقه و انگیزه درونی را کاهش دهد. در مقابل، شیوه های نوین با استفاده از تکنولوژی و فعالیت های جذاب، موجب افزایش علاقه، مشارکت و رضایت روانی دانش آموزان شده و تاثیرات مثبتی در کاهش استرس و افزایش احساس تعلق به جامعه داشته است. پیشنهادات تحقیق شامل ترکیب شیوه های سنتی و نوین برای دستیابی به بهترین نتیجه، توسعه برنامه های آموزشی متناسب با نیازهای دانش آموزان، استفاده از رسانه ها و فضای مجازی برای ترویج نماز و ارائه الگوهای دینی مناسب برای تاثیرگذاری بیشتر بر دانش آموزان است. در نتیجه، این تحقیق بر لزوم ایجاد یک محیط دینی جذاب و متناسب با نیازهای نسل جدید تاکید دارد تا نماز به عنوان یک عمل معنوی ارزشمند در زندگی دانش آموزان نهادینه شود.

کلیدواژه ها:

شیوه های نوین ، شیوه های سنتی ، دعوت به نماز ، دانش آموزان ابتدایی ، رشد فردی ، رشد اجتماعی ، تربیت دینی ، فناوری های مدرن ، نماز جماعت ، فضای مجازی