بررسی تاثیر بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر کاهش مشکالت رفتاری در دانش آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر کاهش مشکالت رفتاری در دانش آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص انجام شد. مشکالت رفتاری در دوران کودکی می توانند تاثیرات منفی بر یادگیری، روابط اجتماعی و سلامت روانی دانش آموزان داشته باشند. با توجه به اهمیت نقش بازی در یادگیری و رشد اجتماعی، این پژوهش به شناسایی شیوه های موثر در ارتقاء مهارت های رفتاری دانش آموزان پرداخته است. در این پژوهش، نمونه هایی از ۳۴ دانش آموز ابتدایی با مشکلات رفتاری از مدارس منتخب در شهر رشت انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت برنامه بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برنامه بازی درمانی شامل فعالیت های گروهی و فردی بود که به تقویت مهارت های اجتماعی و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه کمک می کرد. ابزارهای سنجش شامل مقیاس های مشکلات رفتاری و ارزیابی های معلمان بودند. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و تحلیلی، از جمله آزمون t مستقل و ANOVA تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که گروه آزمایش پس از مداخله، کاهش معناداری در مشکلات رفتاری نسبت به گروه کنترل داشتند (p < ۰.۰۵). این نتایج حاکی از آن است که بازی درمانی می تواند به عنوان یک مداخله موثر در کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان ابتدایی مورد استفاده قرار گیرد. در نهایت، این پژوهش می تواند به عنوان راهنمایی برای معلمان و مشاوران در توسعه برنامه های مداخله ای به منظور ارتقاء مهارت های رفتاری دانش آموزان عمل کند و نشان دهنده اهمیت توجه به روش های مبتنی بر بازی در فرآیند یادگیری و رشد اجتماعی کودکان باشد. همچنین، نتایج این تحقیق می تواند به بهبود برنامه های آموزشی و مداخله ای در مدارس کمک کند و زمینه ساز تحقیقات آینده در این حوزه باشد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، رویکرد شناختی-رفتاری ، مشکلات رفتاری ، دانش آموزان ابتدایی ، اختلال یادگیری خاص