رابطه بین دلبستگی ایمن و تمایزیافتگی، هوش اخلاقی، خودتنظیمی در نوجوانان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین دلبستگی ایمن و تمایزیافتگی، هوش اخلاقی، خودتنظیمی در نوجوانان بود. این پژوهش کاربردی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه نوجوانان در شهر بابلسر به تعداد ۶۰۰ نفر بودند که تعداد نمونه ۴۳۲ نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب شده بودند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ۵ سوالی دلبستگی ایمن سیمپسون (۱۰۹۹)، پرسشنامه ۵۴ سوالی تمایزیافتگی اسکورن و فریدلندر (۱۸۹۹)، پرسشنامه ۰۴ سوالی هوش اخلاقی لینک و کیل (۵۰۰۲) و پرسشنامه ۱۴ سوالی خودتنظیمی بوفارد و همکاران (۱۵۹۹) است. هر چهار پرسشنامه از روایی و پایایی باالیی برخوردار و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۹۸/۰، ۷۹/۰، ۹۱/۰ و ۵۸/۰ بدست آمد. جهت تحلیل داده ها از فنون آمار توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی و میانگین)، و آمار استنباطی (رگرسیون خطی) در نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که بین دلبستگی ایمن و تمایزیافتگی، هوش اخلاقی و خودتنظیمی در نوجوانان رابطه معناداری وجود داشته است.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ایمن ، تمایزیافتگی ، هوش اخلاقی ، خودتنظیمی ، نوجوانان