بلا و ابتلا در مثنوی

بلا و ابتلا در مکتب عرفا مسئله ای بس مهم است که بدون وجود آن انسان نمی تواند به تعالی و تکامل معنوی دست یابد. این نگرش در آثار شاعرانی چون: سنایی، عطار، نظامی، حافظ، مولوی و... که از ذوق و ادبیات و شاعرانه برخوردار هستند، بازتاب گسترده ای برخوردار است. و در این راستا اندیشه مولانا به عنوان عارفی برجسته در ادب فارسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در واقع رنج و بلا در اندیشه مولانا به عنوان ابزاری گسترده ای دارد و مولوی به جای آثار مطرح نموده و... تصرع، بلا، رنج و... را با آوردن داستان های ساده و تمثیلی همه فهم کوشش عل و راهکارهای بلا و رنج را در زندگی بهتر بیان کند. بلا و رنج را مجرایی برای رسیدن به تعالی و پرورش روح می داند. در این پژوهش ضمن سنجش کیفیت و کمیت مسئله بلا، رابطه بلا و ریاضت و ابتلا و آثار مثبت بلا در حیات مادی و معنوی انسان بر اساس آنچه مولانا در مثنوی معنوی بیان ننموده است مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

مولوی ، مثنوی ، بلا ، ریاضت