پیش بینی اضطراب سجایی کودکان بر اساس تعامل مادر-کودک و سبک های فرزند پروری والدین

اضطراب از رایج ترین بیماری های روانی قرن بیست و یکم است و موجب مراجعه زیادی از جمله کودکان به متخصصان بهداشت روان می گردد. هدف پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب سجایی کودکان بر اساس تعامل مادر-کودک و سبک های فرزند پروری والدین بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان ۷-۹ساله مدارس ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۳۹۳ بود. نمونه بین کودکان مدارس ابتدایی شهر شیراز به تعداد ۳۰۰ به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. در این پژوهش از نرم افزار SPSS برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد تعامل مادر و اضطراب سجایی کودک در کل ۲۰ درصد واریانس نمرات اضطراب سجایی را تبیین کند. همچنین حمایت گری مادر به صورت منفی و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب سجایی کودکان می باشد (۳۱۱/۰-β، ۰/۰۱p)، همچنین سبک حمایت گری فرزند به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب سجایی کودکان می باشد (۳۸/۰-β، ۰/۰۱p). نتایج نشان داد مولفه طرد فرزند پروری نیز به صورت منفی معناداری قادر به پیش بینی اضطراب سجایی کودکان می باشد (۳۲۵/۰-β، ۰/۰۵p). همچنین نتایج نشان داد در کل ۲۵ درصد از واریانس نمرات سجایی کودکان را تبیین می کند. همچنین سبک استبدادی به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب سجایی کودکان می باشد (۳۴۴/۰-β، ۰/۰۷p). همچنین سبک سهل گیرانه به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب سجایی کودکان می باشد (۲۷۸/۰-β، ۰/۰۱p) و سبک اقتدار منطقی نیز به صورت منفی و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب سجایی کودکان می باشد.