پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس ویژگی ها شخصیتی و خود کنترلی نوجوانان

امروزه نوجوانان به دلیل نقشی مهمی که دارند یکی از گروه های مهم جامعه به شمار می آیند. هدف پژوهش حاضر پیشینه گرایش به رفتارهای بحرانی نوجوانان بود. طرح پژوهش حاضر از نوع تحقیقات همبستگی بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه نوجوانان ۱۴-۱۸ ساله شهر شیراز در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه پژوهش بر اساس نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد. به تعداد ۲۰۰ نفر از آنان که به روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ی شخصیت NEO-FFI، پرسشنامه ی خودکنترلی و مقیاس رفتارهای بحرانی بود. همچنین مولفه روان آزرده گی با پیش بینی رفتارهای بحرانی همبستگی مثبت و معنادار داشت. (P>۰/۰۰۱) همچنین مولفه ی برون گرایی به صورت مثبت و معنادار قادر به پیش بینی رفتارهای بحرانی می باشد. (P>۰/۰۰۱) و مولفه سازش پذیری به صورت منفی و معنادار قادر به پیش بینی رفتارهای بحرانی می باشد. (P>۰/۰۰۱) همچنین خودکنترلی به صورت منفی و معنادار قادر به پیش بینی رفتارهای بحرانی می باشد. (P>۰/۰۰۱)

کلیدواژه ها:

گرایش به رفتارهای بحرانی ، ویژگی های شخصیتی ، خودکنترلی