تاثیر میزان دین داری در تمایل به فرزند آوری، تحکیم و تعالی بنیان خانواده

آیین اسلام مکتبی آسمانی، پرداز خود را به فرزند آوری، گسترش جمعیت و تربیت اولاد صالح و با ایمان سوق داده است. در جامعه ما نیز توجه به این نکته مهم تا حدودی مورد پذیرش قرار گرفته است که هر کشور به هر میزان غنای معنوی و فکری در جهت بازسازی و تکمیل و تحکیم بنیان های ارزشی خانواده موفق باشد، در همان میزان شاهد رشد و توسعه پایداری در آن خواهیم بود. در این راستا مطالعات بسیار انجام شده است که علی رغم قانون گذاری منین در این امر، آوری به عنوان کمتری فرزند برخوردار است. از سوی دیگر تاثیر این بحث همواره محل جدل و کشمکشی بین نظریه های مختلف بوده است. به همین منظور پژوهش حاضر در صدد بررسی تاثیر میزان دین داری در تمایل به فرزند آوری و تنظیم ساختار خانواده می باشد.

کلیدواژه ها:

دین داری ، فرزند آوری ، تحکیم و تعالی بنیان خانواده