تحلیل تاثیر حرکات اصالحی در بهبود ناهنجاری های اسکلتی-عضالنی ناشی از کار در شهرداری

ناهنجاری های اسکلتی-عضالنی یکی از شایع ترین مشکالت سلامت در محیط های کاری است که به دلیل شرایط کاری نامناسب، وضعیت های بدنی غیرصحیح، و فشارهای فیزیکی مکرر به وجود می آید. این ناهنجاری ها به کاهش توانایی کاری، افزایش غیبت از کار و کاهش کیفیت زندگی کارکنان منجر می شوند. هدف از این پژوهش، تحلیل تاثیر حرکات اصالحی و اصول ارگونومی بر بهبود این ناهنجاری ها در میان کارکنان شهرداری است. این پژوهش به روش مروری انجام شد و داده های موجود از مطالعات داخلی و بین المللی مرتبط با این موضوع تحلیل شدند. نتایج نشان داد که اجرای برنامه های ارگونومیک و اصالح طراحی محیط کار از جمله تغییر ارتفاع میزها و صندلی ها و استفاده از ابزارهای استاندارد، می تواند فشار وارده بر عضلات و مفاصل را کاهش دهد. همچنین، آموزش اصول صحیح ارگونومی به کارکنان برای اصلاح نحوه نشستن و بلند کردن اجسام، تاثیر قابل توجهی در کاهش این ناهنجاری ها دارد. پایش دوره ای سلامت کارکنان برای شناسایی زودهنگام ناهنجاری ها و ارائه مداخالت پیشگیرانه نیز به عنوان یک راهکار کلیدی مطرح است. عالوه بر این، تخصیص منابع کافی برای حمایت از برنامه های پیشگیرانه سلامت می تواند به بهبود بهره وری و کاهش هزینه های سازمانی کمک کند. این یافته ها تاکید دارند که ترکیب برنامه های آموزشی، اصالحات محیط کار، و ارزیابی سلامت، رویکردی جامع و کارآمد برای کاهش ناهنجاری های اسکلتی-عضالنی در کارکنان شهرداری است.

کلیدواژه ها:

ناهنجاری های اسکلتی-عضالنی ، ارگونومی ، اصالح محیط کار ، آموزش کارکنان ، پایدارسازی ارگونومیک