بررسی تجربی تاثیر گذشت زمان بر رفتار اتصال ورق های FRP به بتن قرار گرفته در مجاورت دمای باال با استفاده از روش نصب خارجی روی سطح (EBR)

سازه های بتن آرمه بنا به دلایل مختلفی از جمله خطا در اجرا و محاسبات، تغییر در استانداردها، عوامل طبیعی مانند زلزله و آتش سوزی، نیاز به مقاوم سازی یا بهسازی دارند. کامپوزیت های FRP، به جهت ویژگی های منحصر به فردی مانند مقاومت کششی بسیار بالا، مقاومت در برابر خوردگی و حفظ معماری سازه، از جمله رایج ترین مصالح موجود برای مقاوم سازی سازه های بتن آرمه هستند. کامپوزیت های FRP به روش های مختلفی مانند روش EBR و NSM روی سطح بتن نصب می گردند. از طرفی سازه های زیادی ممکن است در طول عمر مفید خود در مجاورت حرارت قرار گیرند که می تواند سبب کاهش مقاومت فشاری بتن شود. به این منظور تعداد ۱۴ نمونه ی منشوری بتنی با ابعاد ۱۵۰×۱۵۰×۳۵۰ میلی متر و ۲۱ نمونه ی فشاری استوانه ای با قطر ۱۰۰ و ارتفاع ۲۰۰ میلی متر ساخته شد. به منظور اعمال بارگذاری حرارتی روی نمونه ها، از استانداردهای گرمادهی ASTM-E۱۱۹ و ISO ۸۳۴-۱ استفاده می شود. در نهایت با استفاده از روش نصب خارجی روی سطح مقاوم سازی شده و آزمایش برش مستقیم انجام می شود. با انجام آزمایش برش مستقیم مشاهده شد که، با افزایش دما با وجود کاهش مقاومت فشاری، ظرفیت اتصال افزایش می یابد به صورتی که در دمای ۴۰۰ درجه ی سانتی گراد مقاومت اتصال نسبت به نمونه ی شاهد ۳۹ درصد افزایش می یابد. از طرفی ظرفیت اتصال و مقاومت فشاری با گذشت زمان از بارگذاری حرارتی کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

کامپوزیت FRP ، بتن در مجاورت دمای باال ، آزمایش برش مستقیم ، روش نصب خارجی روی سطح (EBR)