اثربخشی درمان مبتنی بر فرایند بر حافظه کاری و کیفیت خواب زنان مبتلا به کم خونی دارای اختلال اضطراب فراگیر

مقدمه: زنان به علت دوران قاعدگی، بارداری و دریافت و جذب ضعیف آهن در برابر کم خونی ناشی از فقر آهن و عوارض روان شناختی آن آسیب پذیر هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر فرایند بر حافظه کاری و کیفیت خواب زنان مبتلا به کم خونی ناشی از فقر آهن دارای اختلال اضطراب فراگیر بود. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی تک موردی بود. به این منظور، شش شرکت کننده زن مبتلا به کم خونی ناشی از فقر آهن به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و دستورالعمل درمان مبتنی بر فرایند طی نه جلسه ۶۰ دقیقه ای اجرا گردید. شرکت کننده ها در مرحله پیش از درمان، به نسخه چهارم پرسش نامه اختلال اضطراب فراگیر نیومن و همکاران پاسخ دادند و مصاحبه بالینی شدند. در مراحل درمان نیز به آزمون حافظه کاری و پرسش نامه کیفیت پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تحلیل گردید. یافته ­های پژوهش: یافته های پژوهش نشان داد، درصد بهبودی کلی در متغیر حافظه کاری در مرحله درمان و پیگیری به ترتیب برابر با ۹۵/۵۲ (درصد) و ۴۳/۸۵ (درصد) و در متغیر کیفیت خواب در مرحله درمان و پیگیری به ترتیب برابر با ۶۶/۵۷ (درصد) و ۷۵/۷۸ (درصد) بود و این نشانه موفقیت در درمان است. بحث و نتیجه گیری: درمان مبتنی بر فرایند موجب بهبود حافظه کاری و افزایش کیفیت خواب آزمودنی های پژوهش شد و پیشنهاد می گردد به عنوان یکی از شیوه های درمانی و مکمل درمان پزشکی برای درمان اختلالات روانی همراه و بهبود عملکرد کلی افراد مبتلا به کم خونی فقر آهن به کار رود.

کلیدواژه ها:

Anemia ، Generalized anxiety ، Process-based therapy ، Sleep quality ، Working memory ، درمان مبتنی بر فرایند ، حافظه کاری ، کیفیت خواب ، کم خونی ، اضطراب فراگیر