برنامه ریزی و آمایش سرزمینی

تنظیم روابط بین انسان، فضا و فعالیت های بشر به منظور بهره برداری منطقی از تمامی امکانات برای بهبود وضعیت اجتماعی، مادی و معنوی بر پایه ارزش های اعتقادی، سوابق فرهنگی و ابزار علم و تجربه در طول زمان به آمایش سرزمین معروف است. بر مبنای تعاریف و مفاهیم متفاوت از توسعه برداشت های متعددی نیز از آمایش در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و جغرافیایی آن ارائه شده است. منظور از آمایش سرزمین رسیدن به مطلوب ترین توزیع ممکن جمعیت توسط بهترین شکل توزیع فعالیت های اجتماعی - اقتصادی در پهنه سرزمین است. آمایش سرزمین شامل سازماندهی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و محیط زیستی برای تحقق آینده ای مطلوب است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، توسعه شهری ، مدیریت