بررسی مولفه های شفابخشی در اقامتگاه های سالمندی مبتنی بر رشد کیفیت زندگی در نواحی سه گانه تهران، شمیرانات و کهریزک

پیری امری نسبی ، درونی ، روانی و اجتماعی است که با توقف رشد شروع می شود. علاوه بر بعد جهانی پیری ، شواهد خبر از پیری قریب الوقوع جمعیت در ایران دارد. لذا بهبود کیفیت زندگی افراد به موازات افزایش طول عمر، ضروری به نظر می رسد. امروزه مناظر شفابخش به عنوان عاملی موثر بر کیفیت زندگی مطرح است . لذا پژوهش حاضر ضمن شناخت مولفه های شفابخشی منظر، در پنج گروه جسمی حرکتی ، ادراکی روانی ، ادراکی عاطفی ، فیزیکی کالبدی و اجتماعی فرهنگی ، به بررسی متغیرهای مذکور در نواحی سه گانه تهران، شمیرانات و کهریزک پرداخته است . پژوهش بر اساس روش پیمایشی و با ارائه پرسشنامه محقق ساخت (آلفای کرونباخ معادل ۹۰/۰) به ۱۴۸ سالمند (۷۵ مرد و ۷۳ زن) انجام گرفت . تحلیل ها توسط آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی اسپیرمن با ضریب اطمینان ۹۹/۰، تی استودنت و تحلیل واریانس با سطح معنی داری ۰۰۵/۰(p ≤ در محیط نرمافزار SPSS صورت پذیرفت . در پایان، پژوهش مبین این واقعیت است که در قیاس عوامل شفابخشی بین مراکز موردبررسی ، ناحیه کهریزک بیش ترین و ناحیه تهران، بجز در حیطه اجتماعی فرهنگی که امتیازی بالاتر از شمیرانات دارد، کم ترین (میانگین ۷۲/۲) امتیاز را دارند. یافته های دیگر بیان گر بالاتر بودن اقامتگاه کهریزک (میانگین ۸۲/۳) در شاخصه های شفابخشی از میانگین قابل قبول و ضعف دو ناحیه شمیرانات (میانگین ۹۷/۲) و تهران (میانگین ۷۲/۲) در متغیر وابسته ی شفابخشی می باشد.

کلیدواژه ها:

آسایشگاه سالمندان ، شفابخشی ، نواحی سه گانه بهزیستی ، کیفیت زندگی .