سنجش و ارزیابی اثرات توسعه شهری بر تاب آوری کالبدی شهرهای ساحلی (مطالعه موردی: شهر تنکابن )

توجه به معیارهای تابآوری کالبدی در ارزیابی اثرات توسعه شهری می تواند علاوه بر حل مشکلات توزیع نامتناسب فضا، مسکن و خدمات، در سازماندهی مناسب فضای شهری موثر باشد و از تغییر وسیع کاربری های مولد و تهدید محیط زیست ساحلی این شهرها جلوگیری نماید. این پژوهش ، به ارزیابی اثرات توسعه شهری بر تابآوری کالبدی شهر ساحلی تنکابن پرداخته است . روش مطالعه حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر ماهیت توصیفی - تحلیلی و پیمایشی است . جامعه آماری در این پژوهش شامل مدیران و کارشناسان مرتبط با حوزه رشد و توسعه شهری (۳۵ نفر از کارشناسان ادارات شهرداری ، راه و شهرسازی ، بنیاد مسکن ، جهاد کشاورزی و فرمانداری ) شهر تنکابن بوده است . روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و پیمایشی و روش تجزیه وتحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون Tتک نمونه ای ، ضریب همبستگی و مدل رگرسیون) در قالب نرمافزارSPSS انجام شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است درروند توسعه شهری تنکابن ، خرد شدن اراضی ، تغییر کاربری و توسعه نامتناسب خدمات و امکانات بیشترین اثرات نامطلوب را داشته و توجه کم به عواملی چون نوسازی بافت های ناکارآمد، مکانیابی کاربری سازگار و ناسازگار، مکانیابی کاربری ها متناسب با مسائل زیست محیطی و وضعیت ایمنی در شریانهای حیاتی شهر در فرایند توسعه شهر، از دلایل کاهش تابآوری کالبدی در شهر تنکابن است . به منظور ارتقای تابآوری کالبدی باید در برنامه ریزی توسعه شهری به شاخص های کاربری ناسازگار، ایمنی و امنیت ، خرد شدن اراضی و حفظ و توسعه منابع محیطی توجه بیشتری گردد.

کلیدواژه ها:

اثرات توسعه شهری ، تابآوری کالبدی ، شهر ساحلی تنکابن