خانه ایده آل برای دورکاری: مروری بر عوامل فضایی و محیطی موثر بر بهره وری

با رواج دورکاری به عنوان هنجار جدید برای سازمانها و افراد، کارکنان بسیاری خانه را برای دورکاری خود انتخاب کردهاند. به این ترتیب عملکرد جدیدی بر مسکن ، که پیش تر تنها مکانی برای زندگی بود، تحمیل شده است . مسکن موجود به دلیل عدم پیش بینی بهنگام، در مواجهه با این کارکرد جدید با چالش هایی روبرو شده است . ساکنان در برخورد با مسئله موجود و در پاسخ به نیازهای جدیدشان، ناچار به اعمال تغییرات موقت و غیراصولی در غیاب مبانی نظری و متخصصین مرتبط شدهاند. مشکلات جسمی ، روانی و کاهش بهرهوری دورکاران از عمده نتایج این عدم آمادگی مسکن بودهاند. این مسئله بر نیاز مسکن به سازگاری و پاسخگویی به نیازهای جدید، همچون ایجاد فضاهای کاری مناسب در خانه که از بهرهوری ، رفاه و تعادل بین کار و زندگی حمایت کنند، تاکید می کند. در این مقاله پژوهش های معتبر دهه گذشته که طور خاص به عوامل موثر بر محیط کار در خانه پرداخته اند، با هدف شناخت عوامل کلیدی و چگونگی تاثیرگذاری آنها بررسی شد.ه است نتایج گردآوری شده حاکی از عوامل متعددی است که در ایجاد یک فضای مناسب برای کار از خانه ، موثرند. عواملی همچون مساحت مسکن و سرانه متعلق به هر فرد، لزوم تعریف حریم کاری و شخصی ، انعطافپذیری لازم فضاها برای حمایت از دورکاری ، مبلمان و ارگونومی متناسب ، روشنایی ، چشم انداز و اکوستیک فضا از پرتکرارترین عوامل موثر اشاره شده بوده اند.

کلیدواژه ها:

کار از خانه ، معماری مسکن ، دورکاری ، فضای دورکاری ، بهرهوری شغلی