پایداری دگرگشت شهری از طریق استحصال منابع آبی در یک الگوی چرخه ای و کاربست آن درکشاورزی شهری

امروزه شهرها به مثابه سامانه های زنده ای هستند که منابع را می بلعند و مواد زائد تولید می کنند بی آنکه برنامه ای مشخص برای بازتولید و بازچرخانی منابع هدر رفته در سامانه شهری داشته باشند. الگوی خطی مصرف منابع در شهرها بدون بازخوردهای کمی و کیفی به سامانه شهری ، نمود یک توالی ضعیف و کم بهره است که به چالشی تهدیدآمیز برای پایداری شهرها بدل شده است . در چنین شرایطی ، دگرگشت (متابولیسم ) شهری می تواند به عنوان روشی مناسب برای ارزیابی پایداری شهرها مطرح و در یک چهارچوب یکپارچه برای تجزیه و تحلیل سامانه های شهری به کار گرفته شود. در واقع دگرگشت شهری را میتوان فرایند انتقال آب، انرژی و مواد به شهر برای پایداری فعالیت های زیستی ، اقتصادی و اجتماعی شهر در نظر گرفت . در همین راستا برای نیل به اهداف پایداری لزوم تبدیل الگوی خطی شهری به الگویی چرخه ای اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. یکی از مهم ترین منابع ورودی به چرخه مصرف شهری منابع آبی می باشند. در حال حاضر چالش امنیت آبی شهرها پررنگ شده است و تصمیم گیران شهری برای دست یابی به مدیریت پایدار آبی شهری در زمینه هایی مانند بهره وری و استحصال منابع آبی حرکت می کنند. در این تحقیق با روش تحلیلی -توصیفی تاثیر استحصال منابع آبی (آب خاکستری و آب باران) برپایداری دگرگشت شهری را اثبات کرده وکشاورزی شهری که خود دارای قابلیت هایی در تامین نیازهای چندگانه می باشد به عنوان یکی از مناسب ترین مقاصد کاربست این منابع معرفی می گردد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، دگرگشت شهری ، استحصال آب ، کشاورزی شهری ، الگوی چرخه ای