بررسی آزمایشگاهی ضریب کاهش دبی جریان مستغرق در سرریزهای گابیونی قوسی

سرریزهای گابیونی سازه های دوست دار محیط زیست هستند که با افزایش هوادهی و واکنش های هوازی، حداقل اثرات منفی بر محیط زیست وارد می کنند. هدف این تحقیق بررسی آزمایشگاهی ضریب کاهش دبی جریان مستغرق در سرریز متخلخل با پلان قوسی در شرایط هیدرولیکی و هندسی مختلف است. برای این منظور ۴ مدل مختلف سرریز گابیونی قوسی و خطی و ۲ مدل سرریز نفوذناپذیر قوسی و خطی در یک فلوم آزمایشگاهی افقی به طول، عرض و ارتفاع به ترتیب ۲۰، ۵۹۳/۰ و ۵/۰ متر مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش ها برای دامنه وسیعی از دبی، اندازه مصالح، و زاویه قوس مختلف انجام گرفت. نتایج نشان داد سرریز قوسی حساسیت بیشتری نسبت به عمق پایین دست دارد. همچنین با افزایش اندازه مصالح، سرریز زودتر مستغرق می شود. مقدار ضریب دبی حالت آزاد این سرریزها بین ۴۷/۰ تا ۳۷/۱ می باشد که با افزاتیش اندازه مصالح و طول قوس افزایش می یابد. مقدار کاهش دبی برای این سرریزها حداکثر ۶۸ درصد بوده است. در نهایت، با توجه به تحلیل ابعادی صورت گرفته و استفاده از رگرسیون چند متغیره غیر خطی و همچنین بر مبنای روش محاسبه نرم الگوریتم بیان ژن روابطی برای محاسبه ضریب کاهش دبی در حالت مستغرق استخراج شد. دقت رابط استخراج شده با استفاده از روش الگوریتم بیان ژن مناسب تر از روش رگرسیون چند متغیره غیر خطی است.

کلیدواژه ها:

سرریز متخلخل قوسی ، ضریب کاهش دبی ، جریان مستغرق ، الگوریتم بیان ژن