تاثیر تحولات فناوری بر معماری سنتی و مدرن ایران: بررسی تطبیقی سیستم های سازه ای و مصالح ساختمانی

تحولات سریع فناوری در دو دهه اخیر تاثیرات گسترده ای بر معماری داشته و رویکردهای طراحی و ساخت را به طور قابل توجهی دگرگون کرده است. فناوری نه تنها دانش ما را توسعه داده، بلکه درک ما از محیط پیرامون را تغییر داده و افق های جدیدی در طراحی فضاهای معماری گشوده است. این پژوهش با رویکرد کیفی و مبتنی بر مطالعات اسنادی، کتابخانه ای و بررسی منابع الکترونیکی، به بررسی تاثیر فناوری بر معماری سنتی و مدرن ایران پرداخته است. یافته ها نشان می دهد که در معماری سنتی ایران، فناوری در سیستم های سازه ای با در نظر گرفتن عملکرد بنا، مصالح و شرایط جغرافیایی، به اشکالی همچون قوس ها، طاق ها و گنبدها تجلی یافته و مصالح سنتی عمدتا شامل مواد سنگین و ملات های چسبنده بوده است. در مقابل، در معماری مدرن، علی رغم پیشرفت های فناوری، تنوع سازه ای محدود بوده و استفاده از آجر به عنوان عنصر اصلی در دیوارها و سقف ها همچنان متداول است. همچنین، سیستم های اجرای سقف های طاق ضربی و تیرچه بلوک به صورت گسترده به کار می روند. علاوه بر این، به دلیل نبود فرهنگ سازی مناسب، مصالح مدرن مانند فولاد و بتن اغلب به صورت ناقص، ناکارآمد و ابتدایی مورد استفاده قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: فناوری در معماری ، معماری سنتی ایران ، معماری مدرن ایران ، سیستم های سازه ای ، مصالح ساختمانی ، تحول تکنولوژیک ، طراحی معماری