نقش فناوریهای انرژی تجدیدپذیر در سازگاری و کاهش تغییرات آب و هوایی (با تاکید بر ایران)

تغییرات آب و هوایی یکی از بزرگترین چالشهای زیست محیطی و اقتصادی عصر حاضر است. در این راستا، فناوریهای تجدیدپذیر به عنوان یکی از راه حلهای کلیدی برای کاهش آثار منفی تغییرات آب و هوایی و تسهیل سازگاری با آنها مطرح شده اند. استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر به طور مستقیم به کاهش تخریب محیط زیست و حفظ اکوسیستم ها کمک می کند. حفظ اکوسیستم ها و منابع طبیعی نیز به نوبه خود به بهبود ظرفیت سازگاری جوامع با تغییرات آب و هوایی منجر می شود. از این رو پژوهش حاضر به بررسی نقش فناوریهای انرژی تجدیدپذیر در کاهش و سازگاری با تغییرات آب و هوایی با تاکید بر ایران می پردازد. ایران به عنوان یکی از کشورهای دارای منابع غنی انرژی فسیلی، با چالش های زیست محیطی متعددی روبروست. با این حال، در سال های اخیر، سیاست گذاری ها و برنامه های متعددی برای توسعه انرژیهای تجدیدپذیر در کشور به اجرا درآمده است. نتایج نشان می دهد که توسعه و استفاده از فناوریهای انرژی تجدیدپذیر می تواند به طور موثری در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، بهبود کیفیت هوا، و کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی کمک کند. همچنین، بهره برداری از این فناوری ها می تواند به ایجاد فرصت های اقتصادی و جذب سرمایه گذاری های خارجی منجر شود، که خود به تحقق اهداف زیست محیطی و اقتصادی کشور در چارچوب توسعه پایدار کمک خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

ایران ، فناوریهای انرژی تجدیدپذیر ، تغییرات آب و هوایی