پتانسیل تولید مرغ مرندی و ماده خشک قابل متابولیسم منابع غذایی در آن

پرورش مرغ بومی از گذشته تاکنون به عنوان یکی از بسترهای اشتغال خرد در جوامع روستایی به شمار آمده و منبعی مناسب جهت تامین پروتئین برای مصارف انسانی بوده است. از جمله این مرغان بومی، نژاد مرغ مرندی می باشد که از میزان تخم گذاری بالایی نسبت به سایر مرغان بومی برخوردار بوده و دارای مقاومت بالایی در مقابل بیماری ها است. این نژاد بومی در ایران با نام مرغ سیاه مرندی معروف بوده و به جهت تخم گذاری اش شناخته شده است و از نظر صفات مادری و کرچی نیز مقبولیت دارد. در بررسی خروسهای این نژاد، میانگین ماده خشک قابل متابولیسم موادی مانند ذرت برزیلی، گندم، گندم سرداری، جو، کنجاله آفتابگردان، کنجاله سویا آرژانتینی و کنجاله سویا ایرانی به ترتیب ۹۱.۷۸، ۵۱.۷۳، ۰۴.۷۷، ۲۱.۷۵، ۹۰.۶۹، ۹۳.۶۷ و ۴۳.۷۱ به دست آمد. اثر آنزیم و اثرات متقابل آنزیم و مواد خوراکی ذکر شده نیز در این صفت معنادار شدند. اثر با و بدون آنزیم نیز بررسی شد؛ در این بررسی میانگین اثر اصلی با آنزیم ۱۷.۷۲ و بدون آنزیم ۸۱.۷۳% به دست آمد. این گزارش کوتاه به صورت اجمالی نگاهی به عملکرد تولیدی این نژاد و اهمیت آن داشته است؛ همچنین، به بررسی تغذیه ای از لحاظ ماده خشک قابل متابولیسم منابع غذایی متداول در جیره ها می پردازد. توصیه می گردد محققان در تحقیقات آتی خود به بررسی های تغذیه ای بیشتری در مورد قابلیت متابولیسم و قابلیت هضم در مرغان بومی و به ویژه مرغ مرندی بپردازند.

کلیدواژه ها:

احتیاجات ، پتانسیل تولیدی ، قابلیت استفاده ، مرغ بومی