تاثیر تلقیح باکتری محرک رشد گیاهی بر شاخصهای رشدی و فیزیولوژیکی فلفل دلمهای (Capsicum annuum) تحت تنش کادمیم

فلفل دلمهای (Capsicum annuum) از خانواده بادنجانیان، یکی از سبزیجات محبوب و پرمصرف در جهان است. کشت این سبزیجات در خاک های آلوده به فلزات سنگین می تواند عواقب جدی برای سلامت انسان و محیط زیست به همراه داشته باشد. کادمیم یکی از مهمترین فلزات سنگین و سمی بشمار می رود که در صورت راه یافتن آن به زنجیره غذایی، موجب به خطر افتادن سلامت انسان ها می شود. در این تحقیق به ارزیابی تاثیر کاربرد باکتری محرک رشد سودوموناس بر خصوصیات رشدی و فیزیولوژیکی گیاه فلفل دلمه های رقم Clavesol RZ تحت تنش کادمیم پرداخته شد. آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در تابستان ۱۴۰۲ در گلخانه های تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل کاربرد کلرید کادمیم (CdCl۲) به همراه مقادیر غذایی در سه سطح (صفر، ۷۵ و ۱۵۰ میکرومول) و تلقی توسط باکتری سودوموناس (Pseudomonas aeruginosa) در مرحله نشاءکاری در دو حالت تلقی شده و تلقی نشده بود. نتایج نشان داد که افزایش غلظت کادمیم موجب کاهش در پارامترهای ارتفاع بوته، سطح برگ شد، در مقابل با افزایش غلظت کادمیم پارامترهای نشانگر استرس الکترولیتی (۱۲۷.۴ درصد)، میزان مالوندیآلدئید (۶۰.۶ درصد) و پرولین (۱۷۷.۳ درصد) افزایش یافتند. همچنین تلقی گیاهان توسط باکتری سودوموناس به صورت چشمگیری موجب تعدیل اثرات تنش در گیاهان تحت تنش و افزایش پارامترهای رشدی در گیاهان بدون تنش گردید. نتایج کلی حاصل از پژوهش حاضر، حاکی از این است که سمیت ناشی از کادمیم باعث بروز اختلال در خصوصیات رشدی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه فلفل دلمه ها می شود، که تلقی با باکتری محرک رشد موجب بهبود این پارامترها و تعدیل اثرات سمی ناشی از کادمیم می گردد.

کلیدواژه ها:

رشد و نمو گیاه ، فلزات سنگین ، محرک زیستی