بررسی رفتارهای حفاظتی زنان شالیکار در مقابله با آسیبهای شغلی جهت عملکرد بهتر در تولید برنج شهرستان شفت

برنج نقش مهمی در امنیت غذایی جهانی دارد و برای اغلب جمعیت جهان یک عنصر اساسی است. در ایران و به خصوص استان گیلان کشت برنج با رنج بسیاری همراه است در بسیاری از مناطق مانند شهرستان شفت شالیکاری اغلب به صورت سنتی و نیمه مدرن انجام می گیرد و حتی با وجود مدرنیزه شدن نیز وجود زنان در شالیزارها همواره ضروری بوده، آنان پا به پای مردان در شالیزارهای این دیار با حجم کاری زیاد در مقابل مزد دریافتی کم و بدون وسایل حفاظت شخصی کامل و بیمه، زحمت می کشند. بنابراین مطالعه حاضر به بررسی رفتارهای حفاظتی زنان شالیکار در مقابله با آسیبهای شغلی، جهت عملکرد بهتر در تولید برنج شهرستان شفت پرداخته است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است که ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. جامعه آماری تحقیق زنان کارگر مزارع شالیکاری شهرستان شفت بود که نمونه ای متشکل از ۱۸۰ زن کارگر انتخاب و اطلاعات الزم جمع آوری گردید. یافته ها نشان داد استفاده از کمرچادر (میانگین=۱۴.۴) و کاله حصیری (میانگین=۳.۴) به ترتیب مهمترین عوامل خودکارآمدی در مقابله با آسیب های مورد بررسی در میان زنان کارگر شالیکار بودند ولی استفاده از ضدآفتاب (میانگین=۳.۲) کمترین گویه خودکارآمدی درک شده توسط زنان بود. نتیجه تحلیل همبستگی نشان داد به کارگیری رفتارهای حفاظتی و حتی خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری با دستمزد دریافتی زنان شالیکار دارد در واقع میزان استفاده از وسایل مراقبت حفاظت شخصی بستگی به توان مالی زنان شالیکار دارد اما رابطه سایر متغیرها مثل سن، سابقه کار در شالیزار و تحصیلات با رفتار حفاظتی رابطه معنیداری نشان نداد.

کلیدواژه ها:

آسیب های شغلی ، رفتار حفاظتی ، زنان شالیکار ، شهرستان شفت