اثر پلیساکارید و دی ساکارید در انجماد اسپرم و بهبود راندمان تولیدمثلی بهمنظور حفظ ذخایر ژنتیکی گوسفند مغانی

در این آزمایش اثر غلظتهای مختلف پلی ساکارید تری هالوز و دی ساکارید ساوکروز بر جنیایی، زنده مانی، اسارم های ناهنجار، سامتی غشا و آکروزوم اسارم وو در مرلل انجماد بررسی شد. نمونه های منی از ۵ وو، با مهیل مصنوعی و ۷ هفت جمع آوری و ۱۰-۱۵ دویق به آزمایشگاه منتقل شدند. نمونه های منی تازه برای جنیایی و غلظت ارزیابی و تنها نمونه هایی که دارای جنیایی (۷۰% <) و غلظت کافی (۱۰۹ × ۳ <) بودند؛ برای انجماد استفاده شدند. نمونه ها با هم مخلوط و به نسبت ۱:۴ با رویق کننده پای بهمراه غلظت های مختلف تریهالوز و ساوکروز (۵۰، ۷۰ و ۱۰۰ میلی مولار) رویق شدند. گروه هدف فاود وند بودند. نمونه های منی در ۲.۵ ساعت تا ۵ درج سانتی گراد سرد و در پایت ۲۵.۰ میلی لیتری پر و پس از تعادل پذیری بر روی بخار ازت منجمد شدند. نمونه ها در دمای ۳۷ درج و ۳۰ ثانیه یخگشایی شدند. آنالیز آماری داده ها با روش GLM از بسته آماری SAS انجام شد. نتایج نشان داد، در مقایسه با گروه هدف هم تیمارها به میزان معنی داری ویژگی های کیفی اسارم پس از یخ گشایی را بهبود داده اند (P < ۰.۰۵). باالترین جنیایی ۹۴.۱±۵۷.۶۰، زنده مانی ۵۰.۲±۶۱.۶۰ و سامتی غشا ۰۹.۱۹±۲.۵۸ در ۱۰۰ میلی مولار پلی ساکارید تری هالوز و پائین ترین جنیایی، زنده مانی و سامتی غشا با ۵۰ میلی مولار دی ساکارید ساوکروز بدست آمدند (به ترتیب ۹۲.۱±۶۴.۴۸، ۴۸.۲±۳۶.۵۱ و ۰۵.۲±۸۶.۴۷). در مقایسه با گروه هدف، هم تیمارها در اسارم و آکروزوم نابهنجار یخ گشایی را بهبود دادند (P < ۰.۰۰۱). نتایج این آزمایش نشان داد، استفاده از وندهای پلی ساکارید تری هالوز و دی ساکارید ساوکروز در رویق کننده می تواند کیفیت منی را بهبود بخشد و غلظت ۷۰ و ۱۰۰ میلی مولار وندها برای بهبود کیفیت اسرم منجمد مناسب است.

کلیدواژه ها:

اسرم ، انجماد ، تری هالوز ، سوکروز ، گوسفند مغانیم