نقش اکولوژیکی و اجتماعی-اقتصادی شتر دوکوهانه در حفظ میراث فرهنگی

این مقاله به بررسی اثرات محیط زیستی و اجتماعی-اقتصادی احیای دام بومی، با تمرکز بر شرایط ری، برای احیای میراث فرهنگی می پردازد. گونه های بومی دام در سیستم های کشاورزی و دامداری حیاتی هستند، با این حال جمعیت آنها به دلیل مدرن شدن کاهش یافته است. هدف این بررسی ارزیابی اهمیت اکولوژیکی و مزایای اجتماعی-اقتصادی احیای دام بومی است. از نظر روش شناسی، ادبیات و مطالعات موردی را برای تجزیه و تحلیل این تاثیرات ترکیب می کند و برانگیز پذیری و اصلاح پذیری از شرایط ری تثبیت می کند. یافته های کلیدی نشان می دهد که احیای دام بومی از تنوع زیستی با افزایش تنوع زیستیگاهی و کاهش اتکا به نژادهای غیرمحلی، که اغلب در نژادهای محلی مبارزه می کنند، حمایت می کند. محیطهای اجتماعی و اقتصادی، ادغام دامهای بومی امنیت غذایی را بهبود می بخشد، حاصلخیزی راکرا از طریق چرای طبیعی افزایش میدهد و درآمد را برای جوامع روستایی فراهم می کند. علاوه بر این، نژادهای بومی هویت فرهنگی و دانش بومی را حفظ می کنند. احیای دامهای بومی، از جمله شرایط ری، برای پایداری اکولوژیکی، انعطاف پذیری اجتماعی-اقتصادی، و حفظ میراث فرهنگی بسیار مهم است. این بررسی رویاساز حمایت از سیاست و جامعه برای حفظ و اصلاح پایدار از دامهای بومی است و از مشارکت مداوم آنها در تنوع کشاورزی و حفاظت از میراث جهانی اطمینان حاصل می کند.

کلیدواژه ها:

احیای نژادهای بومی ، تاثیرات اجتماعی-اقتصادی ، تاثیرات اکولوژیکی ، حفظ میراث ، شتر دوکوهانه