اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر اعتیاد به اینترنت و سلامت روان دانش آموزان ابتدایی شهر مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر اعتیاد به اینترنت و سلامت روان دانش آموزان ابتدایی شهر مشهد بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مدارس دولتی مقطع ابتدایی دختر شهر مشهد و والدین آنها در سال ۱۴۰۳ است که حدودا شامل ۱۰۰۰ نفر بودند. از بین آنها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد ۳۰ نفر از مادران که داوطلب به شرکت در دوره آموزشی بودند، به عنوان نمونه انتخاب و با استفاده از گمارش تصادفی در گروه آزمایش و گواه (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه) جایگزین شدند. برای گروه آزمایش جلسات آموزش فرزندپروری مثبت به صورت ۸ جلسه هفتگی و گروهی برگزار شد. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه های اعتیاد به اینترنت و سلامت روان پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۴ انجام شد. یافته ها نشان داد که آموزش فرزندپروری مثبت بر اعتیاد به اینترنت و سلامت روان در گروه آزمایش موثر بوده است. در نتیجه، مشاوران مدرسه و روانشناسان کودک و نوجوان می توانند از تکنیک های آموزش فرزندپروری مثبت برای حل مشکلات اعتیاد به اینترنت و بهبود سلامت روان استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

آموزش فرزندپروری مثبت ، اعتیاد به اینترنت ، سلامت روان