راهکارهای بهبود کیفیت انگور یاقوتی در منطقه سیستان

آزمایش اول شامل چهار سطح تیمار هورمون جیبرلین (صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ میلی گرم بر لیتر) ۱۰ روز قبل از باز شدن گل ها، آزمایش دوم شامل چهار سطح حذف برگ (عدم حذف برگ ها، حذف برگ های ۲ گره پایین تمام شاخه های تاک، حذف برگ های چهار گره پایین تمام شاخه های تاک و حذف برگ های ۶ گره پایین تمام شاخه های تاک) ۳ هفته قبل از گلدهی و آزمایش سوم شامل چهار سطح تنک خوشه (عدم هرس خوشه، حذف ۱ سانتی متر از انتهای خوشه، حدف ۲ سانتی متر از انتهای خوشه و برس کشیدن خوشه) قبل از مرحله گلدهی کامل بود. کاربرد ۳۰ میلی گرم بر لیتر جیبرلین باعث افزایش مواد جامد قابل حل، اسیدیته آب میوه، درصد آب میوه انگور، تعداد روز تا رسیدگی و شاخص طعم بترتیب به میزان ۱/۲۲، ۱۴/۰، ۸/۹، ۱۳/۷ و ۲/۶۲ گردید. همچنین کاربرد ۳۰ میلی گرم بر لیتر جیبرلین باعث کاهش اسید قابل تیتراسیون و رنگ گیری خوشه به میزان ۶/۲۴ و ۵/۱۳ شد. حذف برگ های ۴ گره پایین تمام شاخه های تاک باعث افزایش مواد جامد قابل حل، اسیدیته آب میوه، درصد آب میوه انگور، رنگ گیری خوشه و شاخص طعم بترتیب به میزان ۸/۱۷، ۵/۱۷، ۴/۱۱، ۶/۴ و ۹/۵۱ گردید. همچنین حذف برگ های ۴ گره پایین تمام شاخه های تاک باعث کاهش اسید قابل تیتراسیون به میزان ۱۴ شد. برس کشیدن خوشه باعث افزایش مواد جامد قابل حل، اسیدیته آب میوه، درصد آب میوه انگور و شاخص طعم بترتیب به میزان ۲۳، ۷/۲۱، ۱۲ و ۲/۵۱ گردید. همچنین برس کشیدن خوشه باعث کاهش اسید قابل تیتراسیون به میزان ۶/۱۸ شد. شاخص طعم میوه انگور یاقوتی در شرایط کاربرد ۳۰ میلی گرم بر لیتر جیبرلین، حذف برگ های ۴ گره پایین تمام شاخه های تاک و برس کشیدن خوشه بترتیب برابر با ۵۱/۴۸، ۶۵/۴۳ و ۴۷/۴۳ بوده و کاربرد ۳۰ میلی گرم بر لیتر جیبرلین نسبت به سایر تیمارها شاخص طعم بهتری را باعث شد.

کلیدواژه ها:

اسید قابل تیتراسیون ، تعداد روز تا رسیدگی ، رنگ گیری خوشه ، شاخص طعم