تاثیر افزودن نانوذرات سلنیوم (Se-NPs) و آهن (Fe-NPs) به جیره غذایی بر میزان رشد و بازماندگی کرم پرتار دریایی نرئیس Hediste diversicolor

کرم نرئیس Hediste diversicolor به عنوان غذای زنده در تغذیه ماهیان با ارزش شیلاتی مانند ماهیان خاویاری و آبزیانی مانند میگو از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. در مطالعه حاضر، ۴۸۰۰۰ عدد کرم نرئیس (با میانگین وزنی mg ۳۷) در قالب طرح کاملا تصادفی در ۱۲ مخزن ۵۰ لیتری در قالب ۴ تیمار و ۳ تکرار (با تراکم ۴۰۰۰ عدد کرم در هر مترمربع) توزیع شدند. تیمار­ها شامل شاهد (بدون افزودن نانوذرات)، T۱: mg/kg ۵۰ نانوذرات آهن +mg/kg  ۵/۰ نانوذرات سلنیوم؛ T۲: mg/kg ۱۰۰ نانوذرات آهن + mg/kg ۱ نانوذرات سلنیوم؛ T۳: mg/kg ۲۰۰ نانوذرات آهن +mg/kg  ۲ نانوذرات سلنیوم بود. بر اساس نتایج به دست آمده پس از ۱۲ هفته پرورش، با افزایش میزان نانوذرات سلنیوم و آهن در جیره­غذایی میزان زی­توده نهایی، افزایش زی­توده و درصد بازماندگی کرم­های نرئیس افزایش یافت و این افزایش نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی­دار داشت (۰۵/۰>P). با افزایش میزان سلنیوم و آهن در تیمار­ها طول L۳ (درازای سه بخش اول شامل پروستومیوم، پریستومیوم و اولین بند کرم) به صورت معنی­دار کاهش یافت و T۲ و T۳ نسبت به شاهد درازای L۳ کمتری داشتند. بیشترین درصد بازماندگی در T۲ (۵/۶۵%) و T۳ (۶/۶۶%) و بیشترین میزان زی­توده نیز در T۳ (g/m۲ ۸/۱۵۱۴) مشاهده شد. کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی به میزان ۵۷/۰ و ۵۴/۰ نیز به ترتیب در تیمارهای T۲ و T۳ مشاهده شد که نشان دهنده اثر مثبت این نانو­مکمل بر بهبود ضریب تبدیل غذایی است. بنابراین، استفاده تلفیقی از نانوذرات سلنیوم به میزان mg/kg ۲ با mg/kg ۲۰۰ نانوذرات آهن نسبت به جیره شاهد و نیز دیگر سطوح ترکیبی این دو نانوذره، تاثیر بهتری بر رشد و بازماندگی کرم نرئیس دارد.

کلیدواژه ها:

فناوری نانو ، غذای زنده ، کرم نرئیس ، سلنیوم ، آهن ، جیره غذایی