لزوم تلفیق اطلاعات معماری و سازه متناسب با ایجاد ارتباط منطقی میان نواحی سکونت شهری

یکی از کاربردهای جذاب سامانه اطلاعات جغرافیایی، در مناطق شهری و برنامه ریزی شهری می باشد. یکی از حوزه هایی که تاکید ویژه ای نیز بر GIS دارد برنامه ریزی برای مناطق شهری است. برنامه ریزی شهری یا به مطالعه و طراحی شهرها و مناطق شهری با هدف توسعه پایدار و بهبود کیفیت زندگی شهروندان می پردازد. برنامه ریزی شهری شامل انتخاب موقعیت مناسب، طراحی ساختارهای شهری، تعیین توزیع فضاهای سبز و تاسیسات شهری، پیش بینی نیازهای شهری و اجتناب از ایجاد مشکلات زیست محیطی و اجتماعی است. برنامه ریزی شهری شامل مراحلی مانند جمع آوری و تحلیل اطلاعات شهری، شناسایی مشکلات شهری و پیش بینی نیازهای شهری، طراحی و ارزیابی سناریوهای مختلف، تعیین اولویت ها و مراحل اجرای برنامه ریزی و نظارت بر پیشرفت برنامه ریزی و تصمیم گیری درباره تغییرات الزم است. در این پژوهش به لزوم تلفیق اطلاعات معماری و سازه متناسب با ایجاد ارتباط منطقی میان نواحی سکونت شهری پرداخته شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که به ترتیب شناسایی نقاط پرترافیک و تعیین موقعیت مناسب برای احداث پارکینگ طبقاتی، جمع آوری، به روزرسانی، پردازش و توزیع داده های مربوط به زمین های شهری به طور سیستماتیک، تصمیم گیری های توسعه شهرسازی و برنامه ریزی شهری، انتخاب محل های مناسب جهت اجرای پروژه های مهندسی نظیر پل ها، زیرگذرها و پل های عابرین پیاده شهری و شناسایی مناطق مستعد خسارات ناشی از طغیان رودخانه های شک، تنگ اهلل اکبر و پایش وضعیت لحظه ای کنارگذرهای ساحلی شهر شیراز از جمله مهمترین مزایای استفاده از سنجش از دور سیستم اطلاعات جغرافیایی توسط شهرداری شیراز می باشد.

کلیدواژه ها:

تلفیق اطلاعات معماری و سازه ، ایجاد ارتباط منطقی ، نواحی سکونت شهری ، شهرداری ، مناطق شهری