واکاوی اصول طراحی پالزا با رویکرد معماری بیوفیلیک و بازآفرینی فضاهای عمومی در ارتقاء تعاملات اجتماعی

پالزاها به عنوان یکی از مهمترین فضاهای عمومی شهری، بستری برای تعاملات اجتماعی، فعالیت های جمعی و ایجاد حس تعلق در شهروندان فراهم می کنند. طراحی این فضاها با رویکرد معماری بیوفیلیک، که بر تقویت ارتباط انسان با طبیعت تاکید دارد، می تواند به بازآفرینی فضاهای عمومی و ارتقاء تعاملات اجتماعی منجر شود. این مقاله با هدف واکاوی اصول طراحی پالزا با تاکید بر معماری بیوفیلیک و بازآفرینی فضاهای عمومی، راهکارهایی برای بهبود کیفیت زندگی شهری و تقویت روابط انسانی ارائه می دهد. روش تحقیق شامل مطالعه اسنادی و تحلیلی بر پایه بررسی نمونه های موفق طراحی پالزا در سطح بین المللی و تجزیه و تحلیل شاخص های معماری بیوفیلیک است. همچنین، از روش تحلیلی-توصیفی برای ارزیابی تاثیر این شاخص ها بر تعاملات اجتماعی استفاده شده است. با تحلیل داده ها، مدلی مفهومی برای طراحی پالزاهای شهری ارائه شده است که با تاکید بر عناصر طبیعی، فضاهای انعطاف پذیر و محیط های دعوت کننده طراحی شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که استفاده از عناصر طبیعی مانند گیاهان، نور طبیعی، آب و ایجاد فضاهای تعاملی متنوع می تواند منجر به افزایش رضایت شهروندان، تقویت ارتباطات اجتماعی و کاهش استرس های شهری شود. همچنین، بازآفرینی این فضاها با رویکرد بیوفیلیک موجب افزایش پایداری محیطی و ارتقاء حس هویت شهری می شود.

کلیدواژه ها:

معماری بیوفیلیک ، طراحی پالزا ، بازآفرینی فضاهای عمومی ، تعاملات اجتماعی ، کیفیت زندگی شهری