توسعه اتصال به شبکه فتوولتائیک با استفاده از یک کنترلکننده غیرخطی با استفاده از تکنیک طراحی پشتیبان

سیستم های متصل به شبکه فتوولتائیک مهمترین کاربردهای میدانی انرژی خورشیدی را نشان می دهند. به طور کلی، یک سیستم متصل به شبکه فتوولتائیک را می توان به عنوان یک اینورتر متصل به شبکه دو مرحله ای مشاهده نمود. مرحله اول یک مبدل dc-dc است که به گونه ای کنترل می شود که سیستم فتوولتائیک در شرایط بهینه کار کند یعنی به دنبال ردیابی نقطه حداکثر توان باشد. مرحله دوم یک مبدل dc-ac است که به گونه ای کنترل می شود که امکان اتصال به شبکه با ضریب توان واحد را فراهم می کند. برای این منظور جریان خروجی (ورود به شبکه) باید سینوسی و هم فاز با ولتاژ شبکه باشد. مبدل های dc-dc و dc-ac به طور مستقل عمل می کنند و کنترل کل سیستم را آسان تر می کند. مقاله حاضر بر روی مشکل کنترل سیستم های تولید برق فتوولتائیک متصل به شبکه تک فاز متمرکز شده است. هدف کنترل چهارگانه است: (۱) پایداری مجانبی کلی کل سیستم کنترل حلقه بسته. (۲) دستیابی به ردیابی نقطه حداکثر توان و آرایه فتوولتائیک. (۳) اطمینان از اتصال شبکه با واحد ضریب توان واحد و (۴) اطمینان از تنظیم دقیق ولتاژ باس dc. این اهداف باید با وجود تغییرات متغیرهای اقلیمی (دما و تشعشع) برآورده می شوند. برای این منظور، یک کنترلکننده غیرخطی با استفاده از تکنیک طراحی پشتیبان بر اساس مدل غیرخطی سیگنال بزرگ کل سیستم توسعه داده می شود.

کلیدواژه ها:

ردیابی نقطه حداکثر توان ، سیستم های فتوولتائیک ، ضریب توان ، کنترلکننده غیرخطی