تاثیر تابآوری آموزگاران دوره ابتدایی در میزان اثربخشی یادگیری دانشآموزان

تابآوری معلمان یکی از عوامل کلیدی در افزایش اثربخشی یادگیری دانشآموزان محسوب می شود. معلمانی که از سطح باالتری از تابآوری برخوردارند، قادرند محیطهای آموزشی پویاتر، حمایتی تر و کم تنشتری ایجاد کرده و به شیوه های نوآورانه تر و اثربخشتری تدریس کنند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر میزان تابآوری معلمان دوره ابتدایی بر اثربخشی یادگیری دانشآموزان انجام شد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و از نوع همبستگی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه استاندارد تابآوری معلمان و عملکرد تحصیلی دانشآموزان گردآوری شد. جامعه آماری شامل معلمان دوره ابتدایی سراسر کشور بود که از میان آنها نمونه ای به روش تصادفی انتخاب شد. نتایج پژوهش نشان داد که تابآوری معلمان تاثیر مستقیم و معناداری بر عملکرد تحصیلی دانشآموزان دارد. مولفه های تابآوری همچون مدیریت استرس، انعطاف پذیری شناختی، توانایی حل مسئله، حمایت اجتماعی و خودکارآمدی به عنوان مهم ترین متغیرهای موثر بر کیفیت تدریس و یادگیری شناسایی شدند. یافته ها نشان دادند که معلمان با سطح تابآوری باالتر، کالسهای فعالتر و مشارکتی تری ایجاد کرده و از روش های آموزشی متنوعتری استفاده می کنند که این امر منجر به افزایش انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان می شود. همچنین، مشخص شد که تابآوری معلمان در شرایط بحرانی مانند همهگیری کووید-۹۱ نقش مهمی در حفظ کیفیت آموزش و کاهش افت تحصیلی دانشآموزان ایفا می کند. پژوهش حاضر بر اهمیت حمایت از معلمان و آموزش مهارتهای تابآوری تاکید دارد و پیشنهاد می کند که نظامهای آموزشی برنامه هایی را برای افزایش تابآوری معلمان از طریق برگزاری دوره های آموزشی، ایجاد شبکه های حمایتی، کاهش استرسهای شغلی و بهبود شرایط کاری طراحی و اجرا کنند. در نهایت، پیشنهاد می شود که تحقیقات آتی به بررسی تاثیر تابآوری معلمان در سایر مقاطع تحصیلی، تحلیل تاثیر برنامه های آموزشی بر افزایش تابآوری و مطالعه تفاوتهای فرهنگی در میزان تابآوری معلمان بپردازند.

کلیدواژه ها:

تابآوری معلمان ، اثربخشی یادگیری ، مدیریت استرس ، خودکارآمدی ، توانایی حل مسئله