ارتباط تاب آوری، ناگویی هیجانی و استرس زندگی با دلزدگی زناشویی زوجین متقاضی طالق شهر ارومیه

هدف تحقیق حاضر بررسی ارتباط تاب آوری، ناگویی هیجانی و استرس زندگی با دلزدگی زناشویی زوجین متقاضی طالق شهر ارومیه بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف بنیادی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه زوجین متقاضی طالق مراجعه کننده به مراجع قضایی، اعم از دادگاهها و شورای حل اختلاف دادگستری شهرستان ارومیه در بازه زمانی سه ماهه اول سال ۱۳۹۸ بود. از بین این افراد تعداد ۲۰۰ (۱۰۰ نفر مرد و ۱۰۰ نفر زن) با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و پژوهش روی آنها انجام پذیرفت. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه های استاندارد مقیاس دلزدگی زناشویی (CBM)، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RIS)، پرسشنامه نارسایی هیجانی تورنتو و پرسشنامه استرس خانوادگی مک کوبین (FILE) می باشد. به منظور پاسخ گویی به فرضیه های تحقیق از روش آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که از ابعاد تاب آوری، تصور شایستگی فردی و بعد اعتماد به غرائز فردی، سهم در پیش بینی دلزدگی زناشویی دارد. از ابعاد ناگویی هیجانی، دشواری در شناسایی احساسات و دشواری در توصیف احساسات نقش معنی داری در پیش بینی دلزدگی زناشویی دارند. از ابعاد استرس ورود و خروج از خانواده و نقض قوانین خانوادگی نقش معنی داری در پیش بینی دلزدگی زناشویی ندارند و بقیه ابعاد تاثیر معنی داری در پیش بینی دلزدگی زناشویی دارند، به طوری که بیشترین تاثیر را بعد فشارهای بازداری و کمترین تاثیر معنی دار را بعد فشارهای زناشویی را دارند. با توجه به نتایج به دست آمده میتوان از مداخله های تاب آوری، ناگویی هیجانی و استرس در کنترل دلزدگی زناشویی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، ناگویی هیجانی ، استرس زندگی ، دلزدگی زناشویی زوجین متقاضی طالق