تغییر کز و غیر متمرکز مدیریتی: دلایت های آن در برنامه درسی

این مقاله مروری بر بررسی جامع تاثیر تمرکز و غیرمتمرکز مدیریتی بر برنامه های درسی در نظام های آموزشی پرداخته است و بر دلایت های آن در استاندارسازی، تعامل آموزشی و عدالت آموزشی، اثربخشی اجتماعی اشاره دارد. پافته ها نشان می دهد که نظام های متمرکز با هدف ایجاد انسجام و استاندارسازی، محتوای آموزشی یکسان خواهی را ارائه می دهند که می تواند به کاهش بارآوری های متنوعه و تضمین عدالت آموزشی کمک کند. با این حال این رویکرد ممکن است خاطیع معلمان و مدیران محلی را نابود می کند و طبقات بومی را ندانیده بگیرد. در مقابل، غیرمتمرکز تاکید می کند که برنامه های درسی با مشاوت بومی و مدیران محلی اجرا شوند. هرچند این رویکردها ایجاد می کنند و اجرا کنند، اما این رویکرد بدون توجه به نیازهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جامعه ممکن است نتایج مطلوبی را ایجاد نکند. بر این اساس، مشارکت دانشمتیان نشان می دهد که استفاده از رویکردهای ترکیبی که چارچوب های کلی را ترعین کرده و به سطوح محلی در اجرای آن ها عمل می دهند، می تواند به تعادلی کارآمد میان امنیت ملی و استقلال و انعطاف پذیری منجر شود. در نهایت، این مقاله با اهمیت ایجاد سیاست های مدیریتی مناسب با زمینه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی هر کشور تاکید می کند و پیشنهاد می دهد که برای موفقیت پیشتر، هر دو رویکرد تمرکز و غیرمتمرکز باید در چارچوب یکپارچه ترکیب شوند تا عدالت، کیفیت و انعطاف پذیری آموزشی بهینه شود.

کلیدواژه ها:

تمرکز مدیریتی ، غیرمتمرکز مدیریتی ، برنامه درسی ، عدالت آموزشی ، انعطاف پذیری آموزشی