تعیین میزان عدم تمرکز در نظام برنامه ریزی درسی دوره ابتدایی و ارائه راهکار مطلوب

یکی از ضرورتهای عمده در نظام برنامه ریزی درسی آشکار کردن حقیقی مورد غفلت قرار گرفته درباره نظام متمرکز برنامه ریزی درسی است. این حقیقت را به اختصار می توان اینگونه بیان داشت که برخالف تصور غالب دست اندرکاران نظام های متمرکز برنامه ریزی درسی، این نظام ها در عمل غیرمتمرکزند. این بدان جهت است که برنامه های درسی محصول نظام های متمرکز، در محیط های متعدد اجرا (مدارس)، در عمل و محله های واقعی اجرا، دستخوش تغییرهایی می شوند که گریز ناپذیر بوده. هر برنامه ای حتی در متمرکزترین حالت خود متاثر از دخل و تصرفهای معلمان است که نادیده گرفتن آن، چشم بر روی واقعیت بستن است. به همین دلیل ریشه بسیاری از مشکالت نظام برنامه ریزی درسی را باید در این طرز تفکر جستجو کرد. این پژوهش با هدف تعیین میزان عدم تمرکز در نظام برنامه ریزی درسی و ارائه راهکار مطلوب انجام شده است که پژوهش کمی از نوع پیمایش می باشد. از بین جامعه معلمان تعداد ۳۰۷ نفر از معلمان از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردید. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آمار توصیفی و استنباطی صورت پذیرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که میزان آزادی عمل معلمان در سازگار نمودن عناصر برنامه ریزی درسی با شرایط کالسی حدودا در سطح متوسط (بر اساس شاخص ۵۰%) می باشد. بالاترین میزان آزادی عمل معلمان در عنصر راهبردهای تدریس و پایین ترین میزان آزادی عمل معلمان در عنصر ارزشیابی بود. همچنین بین میزان آزادی عمل معلمان مدارس دولتی و غیرانتفاعی

کلیدواژه ها:

نظام برنامه ریزی درسی ، عدم تمرکز ، معلمان ، پژوهش کمی ، پرسشنامه