رویکرد تربیتی روانشناختی به معاشرت های خانوادگی ، مبتنی بر دو قاعده فقهی معاشرت حسن و معروف

فقهای اسلام با نگاه تربیتی ، معاشرت های حسن و معروف زن و شوهر را به عنوان دو رکن اساسی خانواده، مهمترین عامل تربیت و رشد شخصیت روانشناختی آنان می دانند.مساله این پژوهش ، تبیین نگاه تربیتی فقهی دوقاعده معاشرت حسن و معروف، مبتنی بر مبانی نظری آن و زمینه سازی های روانشناختی در خانواده است . پژوهش حاضر از نوع پژوهش های اسنادی و کیفی است که با روش فقهی اجتهادی ، آیات و روایات، در این زمینه ، توصیف و تحلیل شده است . یافته های این تحقیق عبارتند از: الف - در نزد فقهاء، حسن و معروف، عملکرد زیبا و مطلوب فطری و عقلی است که نوع افراد بشر بر آن اذعان دارند. ب- معاشرت های حسن و معروف زن و شوهر دوسویه و از فطرت انسانی همسان نشات می گیرد. ج- احکام فقهی بطور کلی و از جمله احکام در ارتباط با زن و شوهرتماما، تربیتی و هدایتی است . د- از منظر قرآن، زن و مرد با ازدواج، اهل یکدیگر می شوند و مسئولیت تربیتی همدیگر را بعهده می گیرند.ه-رویکردهایی چون: همسانی زوجین در خلقت انسانی ، نگاه نعمتی ، کرامتی ، آرامشی و مثبت نگری و همیارانه زوجین در مسیر سعادت، دید متعالی به روابط جنسی زن و شوهر و و اراده جدی بر سبقت گیری از همدیگر در معاشرت های حسن و معروف، بویژه در حیطه رفتارهای عاطفی ، انجام معاشرت حسن و معروف را در زندگی زن و شوهر، بصورت تربیت مطلوب بسترسازی می نماید.

کلیدواژه ها:

رویکرد تربیتی روانشناختی ، احکام فقهی تربیتی ، خانواده ، قاعده فقهی ، معاشرت های حسن و معروف