نقش لباس های سنتی به عنوان سرمایه نمادین در توسعه اقتصادی پایدار؛مورد مطالعهمجموعه کارخانجات سبلان پارچه

یکی از ابعاد سه گانه توسعه پایدار، توسعه اقتصادی است. سرمایه گذاری شرط لازم فرایند توسعه است ودر بین انواع سرمایه ، سرمایه نمادین اهمیت ویژه ای دارد؛ چون سرمایه ای است که خود سرمایه تولید کردهو بقیه سرمایه ها را نیز جذب می کند. هدف، پاسخ به این سوال است که ۱ ) آیا م یتوان لباس های سنتی راسرمایه نمادین محسوب کرد؟ ۲ ) آیا بین لباس سنتی به عنوان سرمایه نمادین و توسعه اقتصادی پایدارصنعت مد، ارتباط وجود دارد؟ روش تحقیق ازنظر هدف توسعه ای است. برای جمع آوری اطلاعات مربوطبه مبانی نظری پژوهش، از منابع مکتوب و برای جمع آوری اطلاعات برای تحلیل و آزمون فرضیه هایپژوهش، از پرسشنامه استفاده شده است. جامعه موردبررسی مجموعه کارخانه های سبلان پارچه بااشتغال ۷۰۰ نفر بود. حجم نمونه توسط فرمول کوکران ۲۴۸ نفر به دست آمد که جهت اطمینان از صحتداده ها ۳۸۸ پرسشنامه مورد تحلیل قرارگرفت. برای تجزیه وتحلیل و آزمون سوال های پژوهش ازروش های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون F ، همبستگی و رگرسیون) در نرم افزار spss استفاده شد.نتا یج پژوهش نشان می دهد که لباس های سنتی سرمایه نمادین هستند و از سوی د یگر مد لباس ایرانی ملهماز لباس سنتی می تواند به ترتیب با ایجاد افتخار و احترام، حیثیت و مشروعیت به توسعه پایدار صنعت مدلباس ایرانی بیانجامد.

کلیدواژه ها:

توسعه اقتصادی پایدار ، توسعه پایدار مد ، سرمایه نمادین ، اقتصاد مد ، لباس سنتی.