بررسی روزگار در ضرب المثل های برابر زبان فارسی و عربی

یکی از ابعاد مهم زندگی بشر، ادبیات مردمی هر قوم است، ادبیاتی از دل قرن ها بیرون آمده و تاریکی های شناخت را به روشنایی مبدل می کند، هرجا تاریخ مکتوب می ایستد این ادبیات شفاهی است که روشنگر راه پژوهشگران، مورخان و جامعه شناسان خواهد شد، ادبیات شفاهی و فرهنگ عامه شامل زیر مجموعه های بی شماری است که ضرب المثل ها یکی از گونه های مهم در روایت های شفاهی است از این رو، ضرب المثل ها، کمک زیادی به مطالعه و طبقه بندی و پژوهش بر روی فرهنگ و ادب مردم داشته است و یکی از ارکان مهم ادبیات و نموداری از قریحه و صفات روحی و فرهنگی و اخلاقی مردم به شمار می آید. اغلب ضرب المثل ها حاوی اندیشه های گرانقدر و والا و سودمند هستند که در طول زمان مقبولیت یافته اند.ضرب المثل ها، از فرهنگ یک ملت نشات گرفته و یا برگرفته از یک واقعیت تاریخی می باشد و از دل مردمان ساده دل بر زبان جاری گشته اند که گاه این امثال، بین دو زبان مشترک است، زیرا، افکار و اندیشه ها و فرهنگ دو ملت در طول زمان با هم امتزاج یافته و درهم اثر گذاشته اند. این پژوهش با روش تحلیل محتوا و با ابزار کتابخانه نمونه هایی از ضرب المثل های فارسی و عربی از کتاب محمد بن ابی بکر عبدالقادر رازی در خصوص نقش روزگار در ضرب المثل های دو زبان را با هم مقایسه می کند.

کلیدواژه ها:

ضرب المثل های عربی ، ضرب المثل های فارسی ، تطبیق