ارزیابی مزرعه ای مقاومت برخی ارقام چغندرقند به سفیدک پودری

بیماری سفیدک پودری چغندرقند یکی از بیماری های مهم قارچی این محصول در سراسر دنیا است که در ایران نیز در تمامی مناطق کشت چغندر قند وجود دارد. بهره گیری از ارقام مقاوم بهترین رویکرد مدیریتی برای مهار این بیماری محسوب می شود. از این رو، در این مطالعه، تعدادی از ارقام جدید چغندرقند با هدف دست یابی به رقم مقاوم مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این پژوهش، مواد گیاهی شامل ۱۷ رقم به نام های اکباتان، پایا، آریا، شکوفا، مطهر، آرتا، دنا، سینا، آسیا، کیمیا، نیکا، تارا، هما، حسنا، پالما، مودکس و BTS ۳۳۵ به همراه ژنوتیپ حساس ۱۹۱، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط مزرعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر کرت آزمایشی شامل چهار ردیف کشت به طول دو متر و فاصله ۵۰ سانتی متر بود. دو ردیف وسط کرت به ژنوتیپ مورد ارزیابی، اختصاص داده شد و در ردیف های کناری در تمامی کرت‎های آزمایشی شاهد حساس ۱۹۱ به منظور توزیع یکنواخت آلودگی کاشته شد. پس از ظهور اولین علائم آلودگی، میزان آلودگی هر هفته یک بار مورد ارزیابی قرار گرفت. ارزیابی مقاومت، بر اساس سه شاخص رخداد و شدت بیماری در آخرین یادداشت برداری، سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری و تعداد کنیدیوم تولید شده در واحد سطح صورت گرفت. در این ارزیابی رقم مودکس با شاخص آلودگی ۱۱/۰ در مقیاس صفر تا یک (در قیاس با شاخص آلودگی ۵۷/۰ در شاهد حساس ۱۹۱)، سطح زیرمنحنی ۵/۴۵ (در قیاس با ۹/۲۴۴ در شاهد ۱۹۱) و میانگین ۲۱۰۲ کنیدیوم تولیده شده در واحد سطح (در قیاس با ۱۹۶۸۹ کنیدیوم در شاهد ۱۹۱) با اختلاف معنی دار نسبت به تمامی ژنوتیپ های ارزیابی شده، در هر سه روش ارزیابی به عنوان رقم مقاوم شناخته شد. بنابراین، این رقم در صورت برخورداری از صفات زراعی و عملکرد مطلوب می تواند برای کشت توصیه شود یا به عنوان منبع مقاومت در برنامه های به نژادی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Erysiphe betae ، سفیدک سطحی ، AUDPC ، کرمانشاه