ارتباط سنجی تشکیل بیوفیلم با حضور ژن های esp و gelE در ایزوله های بالینی انتروکوکوس فاسیوم در بیمارستان امام حسین شاهرود

مقدمه: انتروکوکوس فاسیوم (Enterococcus faecium) یک پاتوژن بیمارستانی مهم است که به دلیل توانایی در تشکیل بیوفیلم، شناخته می شود، ویژگی ای که به ویرولانس و مقاومت در برابر درمان های آنتی بیوتیکی کمک می کند. درک مکانیسم های زیربنایی این قابلیت در ایزوله های بالینی اهمیت بسیاری دارد. این مطالعه به بررسی ویژگی های فنوتیپی و مولکولی مرتبط با تولید بیوفیلم در سویه های انتروکوکوس فاسیوم ایزوله شده از نمونه های بالینی مختلف می پردازد.مواد و روش ها: در مجموع ۸۸ انتروکوکوس فاسیوم از بیماران بستری و سرپایی بیمارستان امام حسین شاهرود در طی سال های ۱۴۰۲-۱۴۰۱ جمع آوری شد. ایزوله های به دست آمده از لحاظ مورفولوژی کلونی، آزمون های شناسایی گونه و آزمون های بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفتند. ارزیابی فنوتیپی تولید بیوفیلم با روشCongo Red Agar (CRA) وMicro Titer Plate (MTP) انجام گرفت. برای شناسایی گونه و حضور ژن های esp و gelE از روش PCR استفاده شد.نتایج: این مطالعه ۶۰ (۱/۶۸%) و ۷۶ (۳/۸۶%) ایزوله ها با روش CRA و MTP قادر به تولید بیوفیلم بودند. بیشترین نمونه ها از ادرار (۸/۴۸%)، خون (۱/۱۸%) بود؛ که ۴/۹۵%، ۲/۸۱% و ۷/۷۷% از ایزوله های جدا شده از آنها تولیدکننده بیوفیلم بودند. نتایج PCR نشان داد که ۶/۳۰% ایزوله ها دارای ژن esp و ۴/۵۳% حاوی ژن gelE بودند و ۱۰۰% آنها قادر به تولید بیوفیلم بودند که ۹/۷% از ایزوله های حاوی ژن esp و ۱/۱۰ از ایزوله های حاوی ژن gelE بیوفیلم قوی تشکیل دادند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد که اکثر نمونه های بالینی، تولیدکننده بیوفیلم هستند و ژن های esp و gelE نقش مهمی در تشکیل بیوفیلم در بیماران ایفا می کنند. این موضوع نه تنها نشان دهنده گسترش آلودگی و بروز بیماری های جدی است؛بلکه همچنین پیشرفت فزآینده الگوهای مقاومت دارویی را نیز برجسته می کند.مقدمه: انتروکوکوس فاسیوم (Enterococcus faecium) یک پاتوژن بیمارستانی مهم است که به دلیل توانایی در تشکیل بیوفیلم، شناخته می شود، ویژگی ای که به ویرولانس و مقاومت در برابر درمان های آنتی بیوتیکی کمک می کند. درک مکانیسم های زیربنایی این قابلیت در ایزوله های بالینی اهمیت بسیاری دارد. این مطالعه به بررسی ویژگی های فنوتیپی و مولکولی مرتبط با تولید بیوفیلم در سویه های انتروکوکوس فاسیوم ایزوله شده از نمونه های بالینی مختلف می پردازد. مواد و روش ها: در مجموع ۸۸ انتروکوکوس فاسیوم از بیماران بستری و سرپایی بیمارستان امام حسین شاهرود در طی سال های ۱۴۰۲-۱۴۰۱ جمع آوری شد. ایزوله های به دست آمده از لحاظ مورفولوژی کلونی، آزمون های شناسایی گونه و آزمون های بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفتند. ارزیابی فنوتیپی تولید بیوفیلم با روشCongo Red Agar (CRA) وMicro Titer Plate (MTP) انجام گرفت. برای شناسایی گونه و حضور ژن های esp و gelE از روش PCR استفاده شد. نتایج: این مطالعه ۶۰ (۱/۶۸%) و ۷۶ (۳/۸۶%) ایزوله ها با روش CRA و MTP قادر به تولید بیوفیلم بودند. بیشترین نمونه ها از ادرار (۸/۴۸%)، خون (۱/۱۸%) بود؛ که ۴/۹۵%، ۲/۸۱% و ۷/۷۷% از ایزوله های جدا شده از آنها تولیدکننده بیوفیلم بودند. نتایج PCR نشان داد که ۶/۳۰% ایزوله ها دارای ژن esp و ۴/۵۳% حاوی ژن gelE بودند و ۱۰۰% آنها قادر به تولید بیوفیلم بودند که ۹/۷% از ایزوله های حاوی ژن esp و ۱/۱۰ از ایزوله های حاوی ژن gelE بیوفیلم قوی تشکیل دادند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد که اکثر نمونه های بالینی، تولیدکننده بیوفیلم هستند و ژن های esp و gelE نقش مهمی در تشکیل بیوفیلم در بیماران ایفا می کنند. این موضوع نه تنها نشان دهنده گسترش آلودگی و بروز بیماری های جدی است؛بلکه همچنین پیشرفت فزآینده الگوهای مقاومت دارویی را نیز برجسته می کند.