تحلیل نشانه شناختی غدیر به مثابه زمان مقدس از منظر امام رضا (ع)

جوامع انسانی برای تداوم باورها، تقویت هنجارها و حفظ الگوهای رفتاری مناسک ویژه ای انجام می دهند. این گونه مناسک معمولا به صورت منظم در روزهای معینی از سال تکرار می شود که چنین روزهایی متمایز از بقیه روزها تلقی می شود؛ بنابراین، برای دین داران زمان یکنواخت نیست بلکه برخی از زمان ها «مقدس» و برخی دیگر «نامقدس» است که هرکدام آداب ورسوم ویژه ای دارند. بر اساس متون دینی، از جمله زمان های مقدس بلکه مقدس ترین زمان ترسیم شده برای مسلمان ها، روز «غدیر» است. به زعم نگارنده در کشور ایران تعادل بین روزهای غم و سرور برقرار نیست. باوجود اولویت غدیر نسبت به همه روزهای عید بر اساس منون دینی، در زیست جهان ایرانی از جایگاه شایسته برخوردار نیست. (طرح مساله)  نگارنده با الهام از فنون نشانه شناختی غدیر را به مثابه زمان مقدس، بر اساس متون به جای مانده از امام رضا (ع)، مورد تحلیل قرار داده است. متن علاوه بر بیان جایگاه والای غدیر در میان اعیاد اسلامی، شیوه نشان دار نمودن و سیاست گذاری فرهنگی در حوزه زمان مقدس را به خوبی آموزش می دهد. (روش) نتایج پژوهش حاکی از این است که غدیر به گونه ای نشان دار شده است که در صورت اجرا بر اساس آموزه های امام رضا (ع) می تواند از مولفه هایی همچون «انسجام اجتماعی»، «معنویت بخشی و اتصال مردم به آسمان»، «آسایش روانی»، «رهایی بخشی و طهارت جامعه»، «توسعه و شکوفایی مادی» و «هویت بخشی تاریخی» باشد. (نتایج)

کلیدواژه ها:

زمان مقدس ، غدیر ، نشانه شناسی ، امام رضا (ع) ، امام علی (ع)